Ο Τζον Κόνσταμπλ δεν ένιωθε έλξη για την επισημότητα των πάρκων της πόλης καθώς ένιωθε πως «απεχθάνομαι ένα πάρκο κυρίων. Δεν είναι ομορφιά γιατί δεν είναι φύση.» Για να ξεφύγει από αυτούς τους τεχνητά καλλιεργημένους χώρους στράφηκε προς τα πιο άγρια τοπία στο Χάμπστεντ Χιθ του βόρειου Λονδίνου και τον ουρανό τους. Τα υψώματα ήταν ένα ιδανικό μέρος για σχηματισμούς σύννεφων πάνω στους οποίους ξεκίνησε να κάνει μελέτες το 1821. Μερικά σχέδια περιλαμβάνουν μόνο σύννεφα, ενώ άλλα όπως το σημερινό απεικονίζουν και τις κορυφές δένδρων.
Ο Κόνσταμπλ ανέπτυξε μια εξαιρετική ικανότητα να αποτυπώνει συνεχώς μεταβαλλόμενα σχήματα ενώ δούλευε σε ελαιογραφίες στην ύπαιθρο. Ήθελε τα τοπία του να φωτίζονται σε συνέπεια με το είδος των ουρανών που ζωγράφιζε. Μερικοί μελετητές αποδίδουν το ενδιαφέρον του Κόνσταμπλ για τα σύννεφα στο γεγονός ότι ήταν γιος μυλωνά και το να γνωρίζει ποια κατεύθυνση θα φυσούσε ο άνεμος ήταν σημαντικό για την προσαρμογή των πανιών των ανεμόμυλων.