Ο πρώτος Σινο-Ιαπωνικός πόλεμος του 1894–95 ήταν ο πρώτος σύγχρονος πόλεμος της Ιαπωνίας και η πρώτη στρατιωτική της δράση στο εξωτερικό για πάνω από 300 χρόνια. Ένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης ήταν μια τεράστια έκρηξη δημοτικότητας για το σένσο-ε ("πολεμικές εικόνες"), ένα είδος ουκίγιο-ε που εξελίχθηκε για πρώτη φορά ως μετάλλαξη του μούσα-ε ("εικόνες πολεμιστών") γιατί στη δεκαετία του1870 έγινε αναγκαία η τεκμηρίωση των σύγχρονων συγκρούσεων που είχαν ξεσπάσει στην Ιαπωνία ως αποτέλεσμα της αποκατάστασης του Μέιτζι, ιδίως του πολέμου του Σέιναν του 1877. Δεκάδες καλλιτέχνες, από διάσημους έως άσημους, πρόσθεσαν τα έργα τους στους πίνακες που κυκλοφόρησαν καθώς διεξαγόταν ο Σινο-Ιαπωνικός πόλεμος (εκτιμάται ότι 3.000 χαρακτικά φιλοτεχνήθηκαν σε μόλις 10 μήνες)-σε αυτούς συμπεριλαμβανόταν και ο Κιγιότσικα.
Η ενέργεια και καλλιτεχνική δεινότητα των καλύτερων πολεμικών χαρακτικών είναι ακόμα πιο αξιοσημείωτη αν λάβουμε υπόψη ότι φιλοτεχνήθηκαν με βιασύνη. Κάποια αίσθηση της εντυπωσιακής φύσης αυτού του επιτεύγματος μπορεί να αντληθεί από μια επισκόπηση των χαρακτικών του Κιγιότσικα, του πιο αναγνωρισμένου από αυτούς τους καλλιτέχνες, ο οποίος υπολογίζεται ότι παρήγαγε περισσότερα από 70 τρίπτυχα κατά τη διάρκεια των σύντομων 10 μηνών του Σινο-Ιαπωνικού Πολέμου. Οι εντυπώσεις του Κιγιότσικα από το μέτωπο κυμαίνονταν από το λυρικό έως το αποτρόπαιο, μερικές φορές μάλιστα έφερνε αυτά τα δύο άκρα μαζί. Έχετε παρατηρήσει τη φάλαινα στην κάτω αριστερή γωνία; :)