Σύνθεση VIII

Ο Σολομών και η Ιρένε Γκούγκενχαϊμ πήγαν σε ευρωπαϊκή περιοδεία την άνοιξη του 1929. Όταν συστήθηκαν στον Καντίνσκι στο στούντιο του καλλιτέχνη στο Ντέσαου της Γερμανίας, ο Γκούγκενχαϊμ αγόρασε την Σύνθεση VIII. Ο Καντίνσκι θεώρησε τη Σύνθεση VIII ως το αποκορύφωμα των μεταπολεμικών επιτευγμάτων του. Σε αυτό το έργο κύκλοι, τρίγωνα και γραμμικά στοιχεία δημιουργούν μια επιφάνεια αλληλεπιδρώντων γεωμετρικών μορφών. Η σημασία των κύκλων σε αυτόν τον πίνακα προμηνύει τον κυρίαρχο ρόλο που θα έπαιζαν σε πολλά επόμενα έργα. Ο Καντίνσκι εξέλιξε ένα αφηρημένο στυλ που αντανακλούσε τα ουτοπικά καλλιτεχνικά πειράματα της ρωσικής πρωτοπορίας. Η έμφαση στις γεωμετρικές φόρμες, που προωθήθηκε από καλλιτέχνες όπως ο Κάζιμιρ Μαλέβιτς, προσπάθησε να καθιερώσει μια καθολική αισθητική γλώσσα. Το έργο του Καντίνσκι συνέθεσε τη ρωσική αβάν-γκαρντ τέχνη με μια λυρική αφαίρεση που περιλαμβάνει δυναμικά συνθετικά στοιχεία, που μοιάζουν με βουνά, ήλιο και ατμόσφαιρα που παραπέμπουν ακόμα στο τοπίο. Αυτή η σύγκρουση τον οδήγησε να επιστρέψει στη Γερμανία. Το 1922 ο Καντίνσκι εντάχθηκε στη σχολή του Μπάουχαους, όπου ανακάλυψε ένα πιο συμπαθητικό περιβάλλον. Δίδαξε εκεί μέχρι το 1933, όταν η ναζιστική κυβέρνηση έκλεισε το Μπάουχαους και κατέσχεσε 57 έργα του Καντίνσκι στο πλαίσιο της εκκαθάρισης της «εκφυλισμένης τέχνης».