Guercino
Ο πίνακας δείχνει δύο νεαρούς βοσκούς να κοιτάζουν επίμονα ένα κρανίο, με ένα ποντίκι και μια μύγα, τοποθετημένα σε ένα cippus (επιτύμβια στήλη) με τις λέξεις Et in Arcadia ego ("κι εγώ [ήμουν] στην Αρκαδία"). Το τελευταίο είναι μια ηθική αναφορά στον Θάνατο. Η φράση εμφανίζεται για πρώτη φορά στην τέχνη και την αρχιτεκτονική σε αυτό το έργο. Η εικονογραφία του θέματος memento mori που συμβολίζεται στην τέχνη με το κρανίο ήταν δημοφιλής στη Ρώμη και τη Βενετία από την Αναγέννηση. Αυτός ο πίνακας συνδέεται άμεσα με τον Απόλλωνα και τον Μαρσύα που φιλοτέχνησε ο Γκουερτσίνο για τον Μεγάλο Δούκα της Τοσκάνης το 1618 (Galleria Palatina, Παλάτσο Πίττι, Φλωρεντία): και οι δύο εικόνες περιλαμβάνουν την ίδια ομάδα βοσκών. Εικάζεται ότι το Et in Arcadia Ego δεν θα μπορούσε να υπήρχε ως ανεξάρτητη σύνθεση πριν από τον πίνακα της Φλωρεντίας, και έτσι πρέπει να είχε φιλοτεχνηθεί αργότερα.
Σε αυτόν τον πίνακα, ο Γκουερτσίνο μεταμορφώνει τους άξεστους παρατηρητές σε πρωταγωνιστές σε ένα αυτάρκες ηθικολογικό θέμα. Μια αποτελεσματική εξερεύνηση του memento mori επιτυγχάνεται με την προσθήκη του κρανίου, με το σκουλήκι και τη μύγα του, και την επιγραφή Et στο Arcadia ego.
Η εικονογραφία του memento mori σε ποιμενικό περιβάλλον, προερχόμενη από τις Εκλογές του Βιργίλιου, ήταν πολύ γνωστή στη ενετική και ρωμαϊκή τέχνη από την Αναγέννηση και μετά. Όμως εδώ για πρώτη φορά εξηγείται ρητά με την προσθήκη της επιγραφής.