Νωρίς το Πρωί της Κυριακής

Το Νωρίς το Πρωί της Κυριακής, ένας πίνακας που μπορεί να ληφθεί είτε ως μια ήσυχη και ειρηνική σκηνή μικρών επιχειρήσεων που είναι κλειστές είτε να θεωρηθεί ως ένα σχόλιο για την Ύφεση. Ο Χόπερ επεσήμανε σε μια συζήτηση ότι η λέξη Κυριακή δεν ήταν μέρος του αρχικού τίτλου. "Μου αρέσει κι εμένα το Νωρίς το Πρωί της Κυριακής - αλλά δεν ήταν απαραίτητα Κυριακή. Αυτή η λέξη προστέθηκε από κάποιον άλλον." Αν και ο Χόπερ δήλωσε αργότερα ότι το Νωρίς το Πρωί της Κυριακής "ήταν σχεδόν μια κυριολεκτική μετάφραση της Εβδόμης Λεωφόρου", ο πίνακάς του εμφανίζεται λιγότερο ως μια συγκεκριμένη εικόνα της Νέας Υόρκης και περισσότερο ως μια εικόνα της Αμερικής. Τόσο η κολόνα του κουρέα στο πεζοδρόμιο όσο και οι λευκές κουρτίνες στο διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου παραπέμπουν στον τρόπο ζωής των μικροεπιχειρηματιών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρχικά ο Χόπερ είχε ζωγραφίσει ένα άτομο στο παράθυρο του δευτέρου ορόφου, αλλά αργότερα αποφάσισε ότι η αρχιτεκτονική μετέφερε τα συναισθήματά του και κατά συνέπεια αφαίρεσε αυτό το άτομο. Αν και από τις επιγραφές στις βιτρίνες των καταστημάτων δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τι είδους επιχειρήσεις εκπροσωπούνται εκτός από το κουρείο, τα μεγέθη των κτηρίων υποδηλώνουν ότι παρείχαν φθηνά αγαθά και υπηρεσίες. Κατά τη διάρκεια της Ύφεσης βασικές βιομηχανίες, όπως η χαλυβουργία, υπέφεραν, αλλά οι μικρές, προσανατολισμένες στην παροχή υπηρεσιών επιχειρήσεις που πωλούσαν παπούτσια, ρούχα, τρόφιμα, φάρμακα, και βενζίνη παρέμειναν σε λειτουργία, και κάποιες μάλιστα ευημέρησαν: βενζινάδικα, πλυντήρια, ινστιτούτα αισθητικής, και κουρεία εξυπηρετούσαν μια αυξανόμενη πελατεία. Τα μαγαζιά στο Νωρίς το Πρωί της Κυριακής, τα οποία εκτείνονται σε μια συνεχή γραμμή πέρα από τα όρια της εικόνας και ενισχύουν το οριζόντιο φορμά του καμβά, τονίζουν την πανταχού παρουσία των μικρών επιχειρήσεων στις Ηνωμένες Πoλιτείες. Καλή τύχη Μικολάι!