Οι χαρτοπαίχτες

Ως ένα ύστερο έργο, Οι χαρτοπαίχτες είναι περισσότερο ενδεικτικό του πρωτύτερου ιμπρεσιονισμού του Σεζάν. Εχει όντως τις πυκνές γραμμές και τα φωτεινά χρώματα της ιμπρεσιονιστικής σχολής, αλλά επίσης την διαιρεμένη ποιότητα που ο Σεζάν χρησιμοποιούσε για να διαχωρίσει τα σχήματα και τις μορφές μέσα στους πίνακες του. Ο Σεζάν τον ζωγράφισε κατά τη διάρκεια της ώριμης περιόδου του ενώ ήταν στην Προβηγκία, όπου εγκαταστάθηκε στην κατοικία της οικογένειας του και ολοκλήρωσε πολλούς από τους τελευταίους πίνακες του. Ηταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που ο Σεζάν χρησιμοποίησε την γυναίκα του, το γιο του, ντόπιους χωρικούς, παιδιά, και έμπορους τέχνης ως μοντέλα και αντικείμενα. Κανείς μπορεί σχεδόν να φανταστεί τον Σεζάν να κάθεται απέναντι από αυτούς τους δύο παίχτες σε μια τοπική ταβέρνα, να εμπνέεται από αυτούς, και να επιστρέφει στο σπίτι του για να τους ζωγραφίσει.