Χορεύοντας στις φλόγες

Το καλοκαίρι του 1925, ο Gyoshū και η οικογένεια του πέρασαν τρεις μήνες στην Karuizawa. Κάθε νύχτα υπήρχαν φωτιές, και ο Gyoshū παρακολουθούσε τις νυχτοπεταλούδες να ελκύονται από τις φλόγες. Οι προσεκτικά σχεδιασμένες του εικόνες των νυχτοπεταλούδων παραμένουν σήμερα. Ενώ ζωγράφισε κάθε μία από τις νυχτοπεταλούδες από ψηλά θόλωσε το πίσω μέρος των φτερών τους για να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση πως χορεύουν. Η έκφραση των φλογών εντοπίζεται πίσω στην απεικόνιση της φλόγας που βλέπουμε στους βουδιστικούς πίνακες και χειρολαβές, αλλά η απεικόνιση του των άκρων των φλογών σαν σπείρα βασίζεται στη παρατήρηση του πραγματικών φλογών. Το βαθύ σκοτάδι του φόντου, για το οποίο είπε ο ίδιος, "αν μου ζητούνταν να το ζωγραφίσω ξανά, είναι ένα χρώμα που δεν θα μπορούσα να πετύχω δεύτερη φορά," είναι καθαρά ένας διακριτικός τόνος που πέτυχε μετά από πολύ δοκιμασία και λάθος. Για τον Gyoshū, αυτό το έργο ήταν μια μίξη του κλασικού στυλ και της πραγματικής παρατήρησης, όλα ένωμένα σε μια ανώτερη διάσταση, και έτσι αντιπροσωπευτικό των τάσεων της περιόδου Taishô και της επίγνωσης τόσο του ρεαλισμού όσο και του συμβολισμού. Ομορφο, δεν είναι;