Ivan Kramskoi
Την προηγούμενη Τετάρτη στις Σκέψεις για την Τέχνη, μείναμε να αναρωτιόμαστε για το νόημα του αισθητισμού. Ο καθημερινός κόσμος είναι κάπως άσχημος και χαοτικός. Σπάνια μας παρουσιάζει την αρμονία και τη συμμετρία που μένει να τις αναζητήσουμε μέσα στην Τέχνη. Είναι τότε μια μάλλον λογική υπόθεση να ορίσουμε την τέχνη ως μια πύλη προς έναν κόσμο ισορροπίας και ομορφιάς - όπου μπορεί κανείς να ξεπλύνει το πνεύμα από τα ασήμαντα - και να βρει έναν χώρο γεμάτο Σημασία, κάτι τόσο δύσκολο να βρεθεί ανάμεσα στα τυχαία γεγονότα των ημερών μας. Όταν η απόδρασή μας κατακλύζει τη φύση αυτού από το οποίο προσπαθούμε να ξεφύγουμε, γινόμαστε ανήσυχοι. Και ίσως αυτός είναι ο λόγος που τείνουμε να αντιστεκόμαστε στον όρο δυσφορία στον ορισμό της Αισθητικής - και βρίσκουμε τόσα πολλά έργα «ακαλαίσθητα» - επειδή είναι προβληματικά, ανισόρροπα, ενοχλητικά ή απλά άσχημα. Αλλά αυτή η στάση, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να αντιμετωπίζουμε τη φύση αυτού που μας παρουσιάζεται, χωρίς κανένα περαιτέρω στόχο από την καθαρή παρατήρηση, μπορεί να είναι το ουσιαστικό χαρακτηριστικό μιας αισθητικής στάσης; Μπορούμε να καθίσουμε με απόγνωση και να φανταστούμε μια ενοχλητική αισθητική; Θα ψάξουμε τις απαντήσεις την επόμενη εβδομάδα!
Artur Deus Dionisio