Παρά την κατακραυγή που συνόδεψε τον πρώτο του πίνακα, της Ιουδήθ I το 1901, ο Κλιμτ επέστρεψε στο θέμα οκτώ χρόνια αργότερα. Η Ιουδήθ II έχει ένα πλατύ ξύλινο πλαίσιο σε κάθε πλευρά. Το πλαίσιο είναι επιχρυσωμένο, αλλά το φόντο του πραγματικού πίνακα δεν είναι πλέον χρυσό αλλά ένα βαθύ, ζεστό, πορτοκαλί-κόκκινο χρώμα. Μετά Το Φιλί, ο Κλιμτ σταμάτησε να χρησιμοποιεί το χρυσό ως διακοσμητικό εφέ και στράφηκε προς το χρώμα. Όπως και στην Ιουδήθ I, ο Κλιμτ απεικόνισε το μοντέλο του με λεπτές υφασμάτινες λωρίδες στο λαιμό της, χωρίζοντας ξανά το κεφάλι από το σώμα της. Ο κορμός της είναι εν μέρει εκτεθειμένος από το φόρεμά της, το οποίο φαίνεται να πέφτει από τους ώμους της και το σώμα της περικόπτεται από την άκρη της κορνίζας. Όπως και στον πρώτο πίνακα, όπου το κεφάλι του Ολοφέρνη είναι ακρωτηριασμένο δραματικά, όχι μόνο στο λαιμό αλλά και κατά μήκος του προσώπου του, αυτή τη φορά συμβαίνει το ίδιο από ένα κομμάτι υφάσματος και όχι από το πλαίσιο. Η αντιπαράθεση παιχνιδιάρικου, αισθησιακού γυμνού και βίας συνεχίζει να συγκλονίζει και οι λεπτομέρειες από τα κοσμήματα, τα στολίδια για τα μαλλιά και το διακοσμημένο φόντο ενισχύουν αυτή την ανησυχητική αντίθεση.
Ιουδήθ II (Σαλώμη)
λάδι σε καμβά • 178 x 46 εκ.
-
Γκούσταφ Κλιμτ