Προμηθέας Δεσμώτης

Λοιπόν, πήγα σε ένα μουσείο μοντέρνας τέχνης αυτό το Σαββατοκύριακο - μπορεί να ήταν στην Πορτογαλία, και στη Λισαβόνα - αλλά δεν θα είμαι συγκεκριμένος και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που πρόκειται να πω... Εκτός από ότι υποσχέθηκα ότι δεν θα πάω ξανά σε τέτοια μουσεία χωρίς την παρέα ενός παιδιού αρκετά μικρού, το οποίο να μην μπορώ να προφέρει σωστά "Αλλά ο αυτοκράτορας δεν φοράει τίποτα!" Ίσως δεν μπορείς να δεις τη συνάφεια ενός τέτοιου συντρόφου, αλλά δώσε μου την ευκαιρία να εξηγήσω. Είδα ένα πλήθος αντικειμένων, μερικά πιο οργανωμένα από άλλα, από καθημερινά αντικείμενα που μετατρέπονται σε τέχνη μέχρι προσπάθειες που δεν θα ρισκάρω να προσπαθήσω να ορίσω. Δίπλα σε αυτά τα αντικείμενα βρισκόταν μια ξύλινη σανίδα. Όχι μια σανίδα σχεδιασμού, όχι ένα σκέιτμπορντ ή σανίδα του σερφ, αλλά μια σανίδα που θα περίμενε κανείς να δει σε ένα περιβάλλον κατασκευής·  και καθώς περπατούσα στην έκθεση δεν μπορούσα παρά να το αναγνωρίσω ως "έργο τέχνης". Αφού κοίταξα όλα όσα έπρεπε να δω, επέστρεψα σε αυτήν την ξύλινη σανίδα. Μόλις τότε παρατήρησα, ότι σε αντίθεση με κάθε άλλο κομμάτι που είχε περιγραφή δίπλα του, αυτός ο πίνακας δεν είχε καμία! Μου φάνηκε ότι ήταν "απλά" μια σανίδα τοποθετημένη εκεί προσωρινά, περιμένοντας σε μια γωνία για να εκπληρώσει κάποιο σκοπό. Αλλά τι λάθος συμβαίνει με την Τέχνη όταν μια ξύλινη σανίδα θα μπορούσε να συγχέεται με ένα έργο τέχνης- και θα ήταν πραγματικά Τέχνη αν δεν το είχα προσέξει εκεί τυχαία; Ας βάλουμε τα πράγματα σε προοπτική: ο σημερινός πίνακας δημιουργήθηκε από τον Μεγάλο Δάσκαλο Ρούμπενς και χρειάστηκε 7 χρόνια για να τον τελειώσει. Είναι απλά ιδιοφυϊής: γεμάτος με συγκίνηση, δράση, δράμα και συμβολογία. Απεικονίζει τον Προμηθέα να τιμωρείται από τους Έλληνες θεούς επειδή έδωσε ένα θεϊκό στοιχείο (τη φωτιά) στους κοινούς θνητούς ανθρώπους. Είναι ένα αδιαμφισβήτητο και όμορφο κομμάτι. Ο Ρούμπενς, όπως και πολλοί άλλοι, ήταν ακριβώς όπως ο Προμηθέας. Φαντάσου τι υπέφερε ο Βαν Γκογκ μόνος του και στη φτώχεια για να φέρει σε εμάς τους ασήμαντους θνητούς την αθάνατη τέχνη του. Και πώς ξεπληρώνουμε την Τέχνη; Μπερδεύοντάς τη με ξύλινες σανίδες ... Την επόμενη φορά, αν έχεις έναν περίεργο μικρό γιο ή κόρη, προσκαλέστε με να έρθω μαζί σας σε σύγχρονα μουσεία. Ίσως θα έχουν ό,τι χρειάζεται για να επισημάνουν όλες τις ξύλινες σανίδες με περιγραφές. Οι υπόλοιποι απλώς ξεγελιόμαστε από τα νέα ρούχα του Αυτοκράτορα. Αρτούρ Ντέους Ντιονίσο