Μπερτ Μοριζό
Σαν σήμερα πριν από ακριβώς 75 χρόνια γεννήθηκε η Μπερτ Μοριζό, μία από τις «τρεις σπουδαίες κυρίες» του Ιμπρεσιονισμού. Το 1864, συμμετείχε για πρώτη φορά στην υψηλού κύρους έκθεση του Σαλόν του Παρισιού. Χορηγούμενη από την κυβέρνηση, και με ακαδημαϊκούς ως κριτές, το Σαλόν ήταν η επίσημη ετήσια έκθεση της Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Η δουλειά της επιλέχθηκε για μία έκθεση σε έξι μεταγενέστερα Σαλόν μέχρι να ενταχθεί, το 1874, στους «απορριφθέντες» Ιμπρεσιονιστές και τις πρώτες δικές τους εκθέσεις, μεταξύ άλλων οι: Πωλ Σεζάν, Εντγκάρ Ντεγκά, Κλωντ Μονέ, Καμίλ Πισαρό, Πιερ-Ωγκύστ Ρενουάρ και Αλφρέντ Σισλέ. Ήταν παντρεμένη με τον Εζέν Μανέ, τον αδερφό του φίλου και συναδέλφου της, Εντουάρ Μανέ. Τα έργα της Μοριζό ειναι σχεδόν πάντα μικρά σε κλίμακα. Δούλευε με ελαιοχρώματα, υδατογραφίες ή παστέλ, και σχεδίαζε χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα. Γύρω στο 1880 ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε μη προετοιμασμένο μουσαμά (unprimed canvas) - μία τεχνική με την οποία πειραματίστηκαν επίσης ο Μανέ και η Έβα Γκονζάλεζ την ίδια περίοδο - και οι πινελιές της έγιναν πιο χαλαρές. Το 1888-89, οι πινελιές της μετέβησαν από μικρές, γρήγορες κινησεις σε μακρύτερες, ελικοειδείς, που διέγραφαν μορφή. Οι εξωτερικές άκρες των πινάκων της συχνά έχουν μείνει ημιτελείς, αφήνοντας τον καμβά να φαίνεται κενός, αυξάνονας έτσι την αίσθηση αυθορμητισμού. Μετά το 1885, δούλεψε κυρίως από προσχεδιασμένες ζωγραφιές προτού να ξεκινήσει τις ελαιογραφίες της. Η Μοριζό δημιουργεί μία αίσθηση χώρου και βάθους μέσω της χρήσης του χρώματος. Αν και τα χρώματα που χρησιμοποιούσε ήταν κάπως περιορισμένα, οι έτεροι ιμπρεσιονιστές την θεωρούσαν επιδέξια χειρίστρια του χρώματος. Συνήθως έκανε επεκτατική χρήση του λευκού, είτε ως ατόφιο λευκό ή αναμειγμένο με άλλα χρώματα.
Η Μοριζό ζωγράφιζε ό,τι βίωνε καθημερινά. Οι πίνακές της αντικατοπτρίζουν τις πολιτιστικούς περιορισμούς του 19ου αιώνα που επιβάλλονταν στην τάξη και το φύλο της. Απέφευγε τα αστικά τοπία και τους δρόμους και σπάνια ζωγράφιζε γυμνή φιγούρα. Όπως η επίσης Ιμπρεσιονίστρια Μέρι Κάσατ, επικεντρωνοταν στην οικιακή ζωή και σε πορτρέτα για τα οποία μπορούσε να χρησιμοποιήσει μέλη οικογένειας και φίλους ως μοντέλα, συμπεριλαμβανομένης και της κόρης της, Ζουλί. Πριν τη δεκαετία του 1860, η Μοριζό ζωγράφιζε θέματα που ακολουθούσαν την γραμμή πλεύσης της σχολής Μπαρμπιζόν, προτού στραφεί σε σκηνές σύγχρονης θυληκότητας. Πίνακες όπως ο σημερινός, στον οποίο απεικονίζει τρέχουσες τάσεις για βρεφικά έπιπλα, αντικατοπτρίζονται η ευαισθησία της στη μόδα και την διαφήμιση, αμφότερα προφανή σε γυναικείο κοινό. Τα έργα της επίσης περιλαμβάνουν τοπία, πορτρέτα, σκηνές σε κήπους και με βάρκες. Αγότερα στην καριέρα της η Μοριζό καταπιάστηκε με πολύ πιο φιλόδοξα θέματα, όπως τα γυμνά. Αναλογικά με το ενδιαφέρον της σε θέματα γυμνού, η Μοριζό επίσης ξεκίνησε να επικεντρώνεται περισσότερο σε προκαταρτικές ζωγραφιές, ολοκληρώνοντας πολλές βελονογραφίες (drypoints) και σχέδια με κάρβουνο ή χρωματιστά μολύβια.
Από το 2012 παρουσιάζουμε καθημερινά ένα καινούριο έργο τέχνης σε περισσότερους από 300.000 ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Τώρε ζητάμε τη δική σου βοήθεια - θέλουμε να δημιουργήσουμε μία καινούρια εκδοχήτου DailyArt, αλλά χρειαζόμαστε ακόμη $15.000 για να την υλοποιήσουμε. Στον παρακάτω ιστότοπο θα βρεις περισσότερες λεπτομέρειες και μπορείς να μας βοηθήσεις με μία δωρεά.
https://support.getdailyart.com/
Ευχαριστούμε!