Το Μυστήριο και η Μελαγχολία ενός Δρόμου

Σε αυτόν τον πίνακα αποτυπώνεται ένας δρόμος άδειος, χωρίς κόσμο, λουσμένος με το φως του ήλιου ενός φθινοπωρινού απογεύματος, όταν όλα μοιάζουν με ένα αμφίθυμο εκκρεμές. Δεν έχει ακόμα δύσει ο ήλιος, αλλά είναι σαφές ότι η μέρα τελειώνει. Οι τραβηγμένες σκιές τονίζουν την γενική εικόνα αλλά και κάθε κομμάτι αυτής. Το αιθέριο φως μοιάζει σαν να μπορείς να το αγγίξεις, ντύνοντας τον κόσμο με την αίσθηση ενός ονείρου, και στις σκοτεινές σκιές η νύχτα έχει ήδη έρθει. Σε αυτό το παράξενο μέρος κάτι με πολύ βαθύ αποτύπωμα έχει ήδη συμβεί ή πρόκειται να συμβεί, αλλά το τι δεν μας αποκαλύπτεται. Μπροστά μας έχουμε μια άδεια σκηνή. Μας αποκαλύπτεται ο δρόμος αμέσως μετά ή λίγο πριν από ένα αθέατο δραματικό γεγονός. Η απειλητική σκιά ενός αγάλματος, που δεν το βλέπουμε, τραβάει προς το μέρος της ένα κορίτσι που επίσης εμφανίζεται ως κάτι λίγο παραπάνω από το σύνολο. Το κουτί στους τροχούς, με το σκιώδες εσωτερικό, φαίνεται να υποδηλώνει παγίδευση, υπογραμμίζοντας περαιτέρω την αίσθηση μιας επικείμενης τραγωδίας. Σε αυτόν τον πίνακα που σε κάνει να ταράσσεσαι και σε στοιχειώνει, ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ιδρυτής της Μεταφυσικής Ζωγραφικής (Pittura Metafisica), προδρόμου του σουρεαλισμού, παρουσιάζει την ίδια την έννοια του δρόμου, συμπυκνωμένου στην ιστορία και την πιθανότητα, την μελαγχολία και το μυστήριο. Κάθε κοινότoπος άδειος δρόμος υπό αυτό το φως, θα μπορούσε να ειδωθεί ως απειλητικός, αλλά παρά ταύτα ως ανησυχητικά όμορφος.