Χειμερινή νύχτα στα βουνά ΙΙΙ

Σε μια νεκρολογία, κάποιος έγραψε ότι ως καλλιτέχνης, ο Νορβηγός ζωγράφος Χάραλντ Σόλμπεργκ, ήταν μόνος και ξεχασμένος: "Ένα όνομα που ήταν διάσημο στην εποχή του." Τώρα που ο Σόλμπεργκ ήταν νεκρός, «η ψυχρότητα με την οποία βοήθησε να το περιβάλλει, θα ξεπαγώσει».

Η απομόνωση του Σόλμπεργκ ήταν εν μέρει το τραγικό αποτέλεσμα της ολόψυχης αποδοχής του μύθου της ιδιοφυΐας, όπως διατυπώθηκε από τον ρομαντισμό και υιοθετήθηκε από τους συμβολιστές. Όπως και ο Μουνκ, τον απασχολούσε εμμονικά η άρνηση ότι η επιρροή άλλων σύγχρονων καλλιτεχνών ήταν σημαντική για αυτόν. Αποσυνδέθηκε από τη συζήτηση για το πού ανήκε στην ιστορία της τέχνης, μεταφέροντας την προέλευση της καλλιτεχνικής του αφύπνισης εκτός της τέχνης στον δικό του ψυχισμό. Ο Σόλμπεργκ έγραψε ότι η μορφή του ξεπήδησε υποσυνείδητα από την πρώτη του επίγνωση του τοπίου. Η διαφορά στην υφή του ουρανού και της γης του έδωσε την αίσθηση ότι στέκεται πάνω σε έναν βαρύ και σταθερό πλανήτη και ατενίζει τον απέραντο χώρο. Αποδίδει τις απλές μορφές και τις μεγάλες γραμμές των εικόνων του σε αυτήν την πρώτη επίγνωση του τοπίου. Το σημείο εκκίνησης ήταν η προσωπική εμπειρία. Έτσι, η εμπειρία του καλλιτέχνη πάνω στο θέμα του προηγήθηκε της εικόνας.

Ο Σόλμπεργκ ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο τοπίο που τον περιέβαλε και τη συναισθηματική του αντίδραση σε αυτό. Ο Σόλμπεργκ παρακολούθησε τη Βασιλική Σχολή Τέχνης και Σχεδιασμού της Κριστιάνια. Αργότερα εκπαιδεύτηκε υπό τον γραφίστα και ζωγράφο Γιόχαν Νόρντχαγκεν. Ο Σόλμπεργκ παρακολούθησε επίσης την καλλιτεχνική σχολή του Κρίστιαν Τσάρτμαν. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις απεικονίσεις του στα βουνά του Ροντάν και στην πόλη Ράρος. Ίσως οι πιο ευρέως αναγνωρισμένοι πίνακές του, σε διάφορες παραλλαγές, είναι η Χειμερινή νύχτα στο Ροντάν.

Κόρντιαν, σε ευχαριστώ που πρότεινες αυτόν τον καλλιτέχνη :)