Ζωγραφιά

Στα τέλη της δεκαετίας του '20 ο Μιρό αμφισβήτησε το χρώμα ως μέσο και άρχισε να ψάχνει για νέα μέσα έκφρασης. Αργότερα, ενώ δούλευε τους πίνακές του με μασονίτη, συνειδητοποίησε ορισμένες ποιητικές ιδιότητες που ενυπάρχουν στο υλικό και ένοιωσε τις αισθητικές τους δυνατότητες. Ο Μιρό επιδίωκε την αλληλοδιείσδυση των υλικών, η οποία συχνά φαίνεται να επιβάλλεται με τη βία. Η αντίθεση των υλικών (καζεΐνη, μαύρο βερνίκι παπουτσιών, πίσσα και άμμος, μαζί με λαδομπογιά) και η ακατέργαστη στήριξη του «μασονίτη» εκφράζουν τη βιαιότητα της εκτέλεσης.