Αλφρέδο Κριστιάνο Κέιλ
Κάποια πράγματα είναι μεγαλύτερα από τη ζωή. Με έναν τρόπο, ότι κάνουμε θα επηρεάσει με κάπως άλλους και θα αντέξει μέσα από το χρόνο· σαν όλο και μεγαλύτερα κυματάκια μέσα σε μια λιμνούλα, κάθε απόφαση που κάνουμε θα εξαπλωθεί και θα αγγίξει άλλους. Αλλά κάποιες από αυτές τις πράξεις παίρνουν διαστάσεις που αποκτούν δική τους ζωή. Με τις περισσότερες από αυτές, δεν έχουμε καμιά ιδέα για το μέγεθος που θα αποκτήσουν.
Το 1848, ένα νεαρό ζευγάρι Γερμανών αποφάσισε να μετακομίσει στη Πορτογαλία και παντρεύτηκαν εκεί. Στη Λισαβόνα στις 3 Ιουλίου 1850, ο γιος τους Αλφρέντο Κριστιάνο Κέιλ γεννήθηκε. Σύντομα ανέπτυξε ένα ενθουσιώδες καλλιτεχνικό πνεύμα και αποφάσισε να σπουδάσει μουσική και ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο της Νυρεμβέργης. Οι πράξεις των πολιτικών και των στρατιωτικών στη Νυρεμβέργη τον έκαναν να γυρίσει στη Πορτογαλία, όπυ ξέφυγε από το Γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870).
Εφερε από τη Γερμανία στη Λισαβόνα ένα Ρομαντικό πνεύμα. Ο Ρομαντισμός ήταν ένα καθιερωμένο κίνημα στην Ευρώπη αλλά ακόμη δεν είχε την επίδραση του στη Πορτογαλία. Πρωτίστως ζωγράφιζε τοπιογραφίες, αλλά βρίσκω αυτό το πίνακα να μεταφέρει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Τα δύο κορίτσια διαβάζουν, με απόλυτη αγωνία, ένα γράμμα. Απομένουμε να μαντέψουμε τι μπορεί να λέει. Πιστεύω πως αν ο Αλφρέντο Κέιλ είχε λάβει ένα γράμμα από το μέλλον, που αποκαλύπτεται η επίδραση που μια πράξη του θα είχε αργότερα, θα ήταν όσο συνεπαρμένα είναι αυτά τα κορίτσια.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο εκλεγμένος Πορτογάλος πρόεδρος ανέλαβε την εξουσία. (Περιέργως, ο πρόεδρος ήταν καθηγητής νομικής στο παλιό μου πανεπιστήμιο). Οπως επιβάλλουν τα πρωτόκολλα, όσοι παρίστανται στην τελετή απόλαυσαν ένα κομμάτι από τον σημερινό καλλιτέχνη: Θυμάσαι πως ο Αλφρέντο μελέτησε επίσης μουσική; Ηταν μάλιστα περισσότερο γνωστός για τα μουσικά του έργα, ειδικά αφού συνέθεσε το "A Portuguesa," ένα δυνατό ultimatum που θα απαγορευόταν κατά τη διάρκεια της μοναρχίας. Ως αποτέλεσμα μιας επανάστασης, η Πορτογαλία έγινε δημοκρατία - και το A Portuguesa" λεγινε ο εθνικός ύμνος που τραγουδάμε ακόμη σήμερα.
Ολες οι πράξεις μετράνε, και είμαστε υπεύθυνοι για όσα κάνουμε. Αυτή η ευθύνη είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν μια χώρα αναθέτει την εξουσία για διακυβέρνηση των ανθρώπων της με το να επιλέξει και επιτρέψει σε έναν μεταξύ ίσων να κυβερνήσει. Μεγάλα έθνη έχουν ξεπέσει σε όνειδος και ριζοσπαστισμό μετά από αποτυχία να διαλέξουν το σωστό αρχηγό.
Θυμίσου: Είσαι αυτή η μικρή πέτρα που χτυπάει τη μεγάλη λιμνούλα, και τα κύματα της παρουσία σου θα αντηχούν στην αιωνιότητα, επηρεάζοντας όλους τους άλλους.