Βάζοντας το κάτω από το χαλί

Είστε απασχολημένοι με το να συγκεντρώνετε μεγάλα ποσά για μελλοντικές επενδύσεις; Σας ανησυχούν οι νομισματικές διακυμάνσεις, οι αδύναμες τραπεζικές πολιτικές και ο πληθωρισμός; Χαλαρώστε, η τέχνη είναι εδώ για εσάς. Θαυμαστή, εμπνευσμένη, πρωτοποριακή. Η τέχνη είναι όλα αυτά, και επίσης είναι σπουδαία επένδυση. Γνωρίζουμε πως ο χρύσος είναι τώρα σε άνοδο, αλλά για πόσο ακόμα οι αγορές θα τον κρατήσουν ψηλά; Ο χρόνος φυσιολογικά έχει αυτό το  αποτέλεσμα της φθοράς στο εκτυπωμένο χαρτί: συνήθως αυτά τα κομμάτια χρωματισμένα με σημαντικούς ανθρώπους και αριθμούς, όσους αγαπάς αρκετά ώστε να έχεις στο πορτοφόλι σου· ξέρεις, αυτούς για τους οποίους πουλάς το χρόνο σου, έχουν τη τάση να χάνουν την αξία τους, μέσα από το φαινόμενο που λέγεται πληθωρισμός. (ξέρω, ακούγεται πολύ καλύτερα να πεις " αφιέρωσα στον Χ μια ώρα " από " πούλησα μια ώρα από τη ζωή μου στον Χ "). Και ενώ τα πορτρέτα αυτών των πρωθυπουργών, βασιλιάδων και βασιλισσών που κρατάμε στις τσέπες μας χάνουν την αξία τους, τα πορτρέτα των σεξεργατριών από τον Τουλούζ Λωτρέκ είναι πιθανό να κρατήσουν (ή ακόμη και να αυξήσουν) την αξία τους. Δεν αγαπάς την ειρωνεία; Δεν πιστεύω πως τα χρήματα είναι η πηγή όλων των κακών, αλλά φέρνουν υποκρισία και ελιτισμό στο κόαμο της τέχνης, όπως κάνουν με κάθε κόσμο που αγγίζουν, μέχρι πίσω στην Αναγέννηση.Οι ιδιωτικές συλλογές είναι συνώνυμες  με την πολυτελεία, το κοινωνικό στάτους, και για μεγάλο διάστημα δεν θα είχες την ικανότητα να δεις το πορτρέτου του Βελάσκεθ του βασιλιά εκτός αν ήσουν κοντά στη βασιλική αυλή. Τότε ήρθαν τα μουσεία, η αβάντ γκαρντ έφερε τη τέχνη πιο κοντά στους ανθρώπους, και αρκετά σύντομα έχεις πιο πολλά κομμάτια τέχνης στη τσέπη σου από όσα θα μπορέσεις να δεις. Μια εβδομάδα πριν ήταν η Διεθνής Ημέρα  Μουσείων, κάτι που θα έπρεπε να εγκωμιάζεται: οι προσπάθειες και η αξιόλογη δουλειά τέτοιων  οργανισμών έχει βοηθήσει τη πλειοψηφία από εμάς που δεν μπορούμε να διατηρήσουμε τη δική μας γκαλερί να είμαστε σε επαφή με τη κουλτούρα και την ομορφιά. Αλλά δεν μπορώ να αποφύγω να υποδείξω κάποια πράγματα: ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος ενός μουσείου σε αυτή τη μέρα και εποχή, όταν μπορώ να απολαύσω τη Μόνα Λίζα στη συσκευή μου, χωρίς ένα συντριπτικό πλήθος; Και τι γίνεται με τα κομμάτια που δεν ταιριάζουν σε έναν συμβατικό καμβά; Οι καμβάδες ξεκίνησαν να βάφονται επειδή θα διευκόλυναν το εμπόριο, καθώς μπορούσαν να τυλιχτούν και να σταλθούν πίσω στην Βενετία και τη Φλωρεντία της Αναγέννησης (οι τοίχοι των εκκλησιών και το βαμμένο ξύλο ήταν πολύ πιο δύσκολο να πουληθούν).Το στερεότυπο της ζωγραφικής που έχουμε σήμερα αναπτύχθηκε  για να έχει αξία, και ίσως για αυτό οι άνθρωποι δεν εκτιμούν ότι είναι ζωγραφισμένο έξω από αυτό. Για αυτούς τους ανθρώπους παρουσιάζω σήμερα τον Μπάνκσυ. Για να αναρωτηθείς περισσότερο για το ρόλο των μουσείων σήμερα, κράτα αυτό στο μυαλό: - Εγώ, (μέσα στη τσέπη σου) σε προκαλώ (που ξέρω περισσότερα από όσα θα μάθειι ένα τυχαίο μουσείο σήμερα) να εξερευνήσεις τον Μπάνκσυ σε αυτή τη παρουσίαση (για την οποία μπορείς να πας από το Λούβρο στο Γκούλμπενκιαν με ένα ταπ), και αργότερα, να τριγυρίσεις στους δρόμους που είναι το χωρίς εισιτήριο μουσείο του. Artur Deus Dionisio