Η μυθοπλασία λέει καλύτερα την αλήθεια. Ισως η πραγματικότητα να είναι πολύ σκληρή για να τη κοιτάξεις κατάματα, ή παίζουμε πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτή για να την αντιμετωπίσουμε: κάποια πράγματα χρειάζονται απόσταση για να ιδωθούν. Μερικές φορές όταν είμαστε τυφλωμένοι από τις πολυπλοκότητες ή εξαιτίας προσωπικού συμφέροντος επιλέγουμε να μη δούμε αυτό που ίσως είναι μπροστά μας επειδή επηρεάζει τα ενδιαφέροντα μας και τις επιθυμίες μας ή χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια από αυτή που είμαστε πρόθυμοι να ασκήσουμε. Μα είναι απλώς ανθρώπινο το να αποφύγουμε τη ταλαιπωρία. Ενώ το σπασμένο γυαλί ίσως σε κόψει, η διαφάνεια κάποιων γεγονότων πληγώνει πολύ περισσότερο. Το να αρνηθείς αυτές τις βλαβερές οντότητες ίσως ιδωθεί ως αθώα αυτοπροστασία, αλλά το να αγνοείς αληθινά γεγονότα έρχεται με κάποιο κόστος. Ο Φέρντιναντ Χόντλερ, ο σημερινός ζωγράφος, αναγκάστηκε να αποδεχθεί το αναπόφευκτο κάτι που συμβούλεψε μια δυνατή συνείδητοποίηση. Ο πατέρας του πέθανε και οι πέντε αδερφοί του ( ο Χόντλερ ήταν ο νεότερος από έξι) πέθαναν από φυματίωση. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε έναν ζωγράφο, με τον οποίο ο Χόντλερ έμαθε, αλλά σύντομα και η μητέρα του πέθανε από την ίδια αρρώστια, αφήνοντας τον Χόντλερ τον τελευταίο Χόντλερ στην νεαρή ηλικία των 13.
-Artur Deus Dionisio