Η γητεύτρια φιδιών

Ο Ρουσσώ ήταν αυτοδίδακτος, άρχισε να ζωγραφίζει αργά στη ζωή του και ταξίδεψε ελάχιστα. Οι περισσότερες από τις ζούγκλες του ήταν ζωγραφισμένες στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και στο μεγάλο θερμοκήπιο στους βοτανικούς κήπους του Παρισιού. Όπως και ο Ρούσελ (Roussel) στο έργο του Εντυπώσεις από την Αφρική, ο Ρουσσώ καλλιέργησε τα εξωτικά του όνειρα στο Παρίσι. Ό,τι σχετίζεται με Τη γητεύτρια των φιδιών είναι καινούριο: καταρχάς το θέμα, ένας Κήπος της Εδέμ που εγείρει ανησυχία με μια μαύρη Εύα που μαγεύει ένα φίδι τόσο τρομακτικό όσο αποπλανητικό ήταν το ερπετό στη Γένεσις. Έπειτα, το στυλ: τα φωτεινά, πυκνά χρώματα, με τον οπίσθιο φωτισμό προμηνύουν τα χρώματα ενός ζωγράφου όπως ο Μαγκρίτ (Magritte), ένα σχέδιο που είναι τόσο ακριβές όσο και αφελές, και μια κάθετη σύνθεση καινοτόμα στην ασυμμετρία της. Η ανθρώπινη φιγούρα, τα ζώα και η περίεργη βλάστηση έχουν ζωγραφιστεί με την ίδια επίπονη επιμέλεια. Αυτή η γυναίκα μαγεύει την άγρια φύση ή καλύτερα την μεταμορφώνει σε μια περίεργη σιωπή. Ο φανταστικός κόσμος αυτού του καμβά προϋπαντεί τον σουρεαλισμό.