Έγκον Σίλε
Ο Σίλε αγαπούσε τα γυμνά. Στα είκοσι οκτώ του χρόνια στην γη, ο Έγκον Σίλε παρήγαγε μερικές από τις πιο ριζοσπαστικές απεικονίσεις της ανθρώπινης φιγούρας στην σύγχρονη εποχή. Μέσα από την εξαιρετικά εκφραστική, εντελώς ασυμβίβαστη απεικόνιση του, αποτίναξε τις παραμέτρους της αυτοέκφρασης, της αναπαραγωγής, της σεξουαλικότητας, του ερωτισμού και της θνησιμότητας - κυρίαρχες ανησυχίες στην κοινωνικά και ψυχολογικά φορτισμένη ατμόσφαιρα της προπολεμικής Βιέννης - με έναν πρωτότυπο τρόπο που κόβει την ανάσα. Το έργο του Σίλε ήταν ήδη τολμηρό, αλλά πήγε ένα βήμα παραπέρα με τη συμπερίληψη του διακοσμητικού ερωτισμού του Κλιμτ και με αυτό που κάποιοι ίσως θέλουν να αποκαλούν παραστατικές παραμορφώσεις, που περιλάμβαναν επιμηκύνσεις, παραμορφώσεις, και σεξουαλική ειλικρίνεια. Όμως, παρά τον περίφημο ισχυρισμό του ότι "τα ερωτικά έργα είναι επίσης ιερά", πολλές από τις αποκαλυπτικές απεικονίσεις του κατηγορήθηκαν ως πορνογραφική βρωμιά.
Το 1912, ο Σίλε κατηγορήθηκε ακόμη και για αποπλάνηση ανηλίκου - της δραπέτισσας κόρης ενός αξιωματικού του ναυτικού η οποία είχε θεαθεί, μαζί με πολλά άλλα παιδιά, να συχνάζει έξω από το εργαστήριο του. Αν και η κύρια κατηγορία αποδείχθηκε αβάσιμη και στην συνέχεια αποσύρθηκε, ο Σίλε αναγκάστηκε να περάσει 24 ημέρες στην φυλακή για την έκθεση ερωτικού υλικού σε χώρους όπου υπήρχαν ανήλικοι. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ο Σίλε δημιούργησε μια σειρά από 12 πίνακες που αναπαριστούν το τραύμα και τη δυσφορία του εγκλεισμού σε ένα κελί.