Madge Tennent
Παρουσιάζουμε τον σημερινό πίνακα χάρη στο Κέντρο Τεχνών Isaacs - ευχαριστούμε! <3
Γράφοντας για τον Παράδεισο του περιοδικού Pacific η Ματζ Τέννεντ δεν έκανε άλλο από το να επικαλείται εμφατικά αυτόν τον πίνακα, για να περιγράψει την αγαπημένη της θεματολογία από τη Χαβάη: «Ακόμα και το φαρδύ χολόκου δεν μπορεί να κρύψει τους μικρούς καρπούς, τα καμπυλωτά ισχνά δάχτυλα και το στιβαρό χέρι ούτε της της πιο μεγάλης γυναίκας με τα λέι. Τα ανασηκωμένα χέρια της, το μελαγχολικό της χαμόγελο, το ηλιοκαμμένο δέρμα της με την πύρινη λάμψη, αιώνια και βασιλική ευλογία κάποιου που κατέχει εξέχουσα θέση στα Νησιά, που κατοικούνται από τους πιο όμορφους ανθρώπους στον κόσμο». Αποτυπωμένα μέσα από το ζωηρό πρίσμα της καλλιτέχνιδας, αυτά τα σωματικά γνωρίσματα καθορίζουν τη Φαντασία της Βασίλισσας των Λέι, μία επιβλητική προσωποποίηση (τόσο κυριολεκτικά όσο και εννοιολογικά) της σιωπηρής δύναμης και της γαλήνιας αριστοκρατικότητας, που προσπάθησε να καταγράψει η Τέννεντ πριν από σχεδόν πέντε δεκαετίες.
Ένας κριτικός κάποτε χαρακτήρισε τη δουλειά της Τέννεντ ως έκφραση «ρυθμού στην καμπυλότητα», μια παρατήρηση που επιβεβαιώνεται εμφατικά σ'αυτόν τον πίνακα με διαστάσεις τοιχογραφίας. Οι στροβιλιστές πινελιές του, τα χρώματα και οι μορφές στοιχειοθετούν ένα τελετουργικό αφιέρωμα στον νοσταλγικό λυρισμό και στις μυθικές διαστάσεις. Επτά καμπυλόμορφες τεχνίτες των λέι στρέφονται γύρω από τη μεγαλειώδη, κεντρική φιγούρα, καθώς πλέκουν πλουμέριες και τουμπερόζες φτιάχνοντας τις αρωματικές γιρλάντες λουλουδιών, που είναι το παγκόσμια γνωστό σύμβολο της Χαβάης. Η φερώνυμη βασίλισσα μοιάζει να ξεπροβάλλει από το κυμματιστό λέι που την περιβάλλει, σαν να είναι κι αυτή ένα ανθισμένο λουλούδι. Μοιάζει να είναι κατά κάποιον τρόπο η ψυχή του λέι, η ενσωμάτωση και η προσωποποίηση του «aloha».
Αυτή η ρευστή διάδραση ανάμεσα στη θηλυκότητα και στη φύση απεικονίζει την πεποίθηση της Τέννεντ ότι οι Χαβανέζες ήταν η πιο αυθεντική έκφραση του πνεύματος αυτού του νησιού. Έβλεπε σ' αυτές κάποια μυστικιστική υπέρβαση, που γίνεται εμφανής τόσο στην όλη σύνθεση όσο και στον τίτλο αυτού του αιθέριου έργου. Το λεξικό Merriam-Webster ορίζει τη φαντασία (fantasia) ως «το έργο, στο οποίο οι διαθέσεις του δημιουργού πλανώνται χωρίς περιορισμούς» και η περιπλάνηση της Τέννεντ κατέληξε σε μια μακρινή, αχαρτογράφητη ακτή εικονιστικών αναπαραστάσεων, όπου ενώνονται η απεραντοσύνη και η γοητεία. Αν και η διεθνής κριτική σύντομα θα αντάμειβε αυτό το ταξίδι, αρκετοί έκπληκτοι ιθαγενείς έσπευσαν να «προφητεύσουν ένα φρικτό τέλος στην αισθητική» της καριέρας της. Άλλοτε προβληματισμένη κι άλλοτε διασκεδάζοντας, η Τέννεντ αργότερα θα διηγούνταν με κέφι μια ιστορία, όπου μια θερμή αντιπαράθεση σχετικά με τα παχουλά χέρια των γυναικών έγινε η αιτία μία κοινωνική εκδήλωση να έχει δυσάρεστο και άδοξο τέλος.