Ο Γουίλιαμ Χόγκαρθ (1697 - 1764) ήταν ένας εκλεκτικός Αγγλος ζωγράφος, χαράκτης και γελοιογράφος γνωστός για τις σατιρικές του εκδόσεις για τα ήθη και τα σκάνδαλα της εποχής του. Με την εφεύρεση του τυπογραφικού πιεστηρίου, ο Χόγκαρθ μπορούσε να πουλήσει τη τέχνη του στις χαμηλότερες και μεσαίες τάξεις με το να τυπώνει οικονομικά αντίγραφα του έργου του. Θεωρείται ως ο αρχικός δημιουργός αυτού που έγινε γνωστό ως κόμικ.
Ο Χόγκαρθ ήταν επίσης εκπαιδευμένος χαράκτης και ζωγράφος στο στυλ του ροκοκό με τη χρήση απαλών χρωμάτων και αέρινων γραμμών στη δουλειά του και περιελάμβανε ελικοειδείς γραμμές στους πίνακες του. Καθώς έγινε περισσότερο γνωστός έλαβε παραγγελίες από τους πιο πλούσιος και πιο ισχυρούς στη κοινωνία του Λονδίνου. Ενας τέτοιος άντρας ήταν ο Σερ Ρίτσαρντ Γκρόσβενορ που πλήρωσε τον Χόγκαρθ για ένα πίνακα με οποιοδήποτε θέμα. Η Σιγκισμούδα θρηνεί πάνω από τη καρδιά του Γκισκάρδο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της παραγγελίας. Ο πίνακας ήταν βασισμένος σε μια ιστορία του Βοκάκιου για μια πριγκίπισα και το νέο της σύζυγο Γκισκάρδο ο οποίος ήταν ένας κοινός άνθρωπος χωρίς κοινωνική θέση. Οταν ο πατέρας της έμαθε για το γάμο διέταξε τους φρουρούς του να σκοτώσουν το Γκισκάρδο και παρέδωσε τη καρδιά του στη κόρη του σε μια χρυσή κούπα. Η Σιγκισμούδα κυριεύεται από τη θλίψη όταν λαμβάνει τη καρδιά του άντρα της, προσθέτει δηλητήριο στη κούπα, το πίνει και πεθαίνει.
Ο πίνακας αιχμαλωτίζει τη λύπη της και το δράμα της στιγμής με το σκοτεινό φόντο και την απόκλιση του φωτός και της σκιάς. Οι ελικοειδείς γραμμές υπογραφή του Χόγκαρθ φαίνονται στις πτυχώσεις του φορέματος της, στη κίνηση των μπράτσων και των χεριών της, και στη διακόσμηση των επίπλων. Το πλούσιο μπλε φόρεμα της δημιουργεί ένα κεντρικό σημείο που τραβάει το θεατή. Ως τρόπο του να υπογράψει το πίνακα, ο Χόγκαρθ συμπεριέλαβε μια μικρή αυτοπροσωπογραφία στο λαξεμένο πρόσωπο στο τραπέζι.
Ο Σερ Ρίτσαρντ δεν ήταν ευχαριστημένος με τα απότελέσματα και απέρριψε το πίνακα. Προσβεβλημμένος ο Χόγκαρθ επέστρεψε τα χρήματα και παρουσίασε το πίνακα σε μια άλλη γκαλερί κρίθηκε αυστηρά από τους κριτικούς της εποχής του ως κενό συναισθήματο και πολύ δυσάρεστο. Τι νομίζεις;
Heidi
Βοήθησε μας ώστε να μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε τη νέα έκδοση του DailyArt: http://support.getdailyart.com/