Κουκλοθέατρο

Όπως ο Πικάσο, ο Κλι αναζητούσε επίσης απλά, μοντέρνα μέσα έκφρασης. Αλλά σε αντίθεση με τον Πικάσο, ο οποίος εντυπωσιαζόταν από τη μαγική γοητεία της «πρωτόγονης» γλυπτικής, ο Κλι ανακάλυψε τις αυθεντικές πηγές της τέχνης στις ζωγραφιές των παιδιών του. Αρχικά προσέγγισε την απλούστευση των μορφών με προσοχή. Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε μια σκόπιμη αφέλεια στον ιδιαίτερο τρόπο έκφρασής του.

Στο υδατογράφημα Κουκλοθέατρο το θέατρο γίνεται η φανταστική σκηνή της παιδικής ηλικίας. Το φύλλο κρύβει βάθη που είναι απρόσμενα με την πρώτη ματιά. Οι φωτεινά χρωματισμένες, σαν λωρίδες δομημένες μορφές ξεχωρίζουν από το σκούρο φόντο σαν ένα λαμπερό αρνητικό, αλλά εξακολουθούν να φαίνονται σαν σχέδιο που έγινε απο πάνω. Η μαριονέτα στο πάτωμα φαίνεται να περνά απαρατήρητη, ο μικρός μονόκερος στα δεξιά βηματίζει προς τα μπρος πεισματικά. Η επανάληψη του μηνύματος της εικόνας είναι σύμφωνη με την τεχνική διαδικασία: αποτελείται από δύο ξεχωριστά μέρη και ο Πολ Κλι τελειοποίησε το κενό με μαύρο υδατόχρωμα. Το κάτω μέρος είναι τμήμα του φύλλου Νεκρή φύση {{με τα ζάρια.}}, το οποίο ο Κλι καταχώρησε στον κατάλογο εργασίας του με τον αριθμό 1923, 22. Κοιτάζοντας το έτσι, το κουκλοθέατρο γίνεται μια σκηνή με δύο επίπεδα και ένα φυτικό «Υπόκοσμο». Παρουσιάζουμε το σημερινό αριστούργημα χάρη στο Κέντρο Πολ Κλι (Zentrum Paul Klee) στη Βέρνη, όπου μέχρι τις 12 Μαρτίου μπορείς να δεις την έκθεση «ο Πολ Κλι και οι Σουρεαλιστές» (Paul Klee and the Surrealists).

Είναι η πρώτη ολοκληρωμένη εξερεύνηση της σχέσης του Πολ Κλι με τους σουρεαλιστές καλλιτέχνες στο Παρίσι στις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Η έκθεση συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό έργων σουρεαλιστών, συμπεριλαμβανομένων των Μαξ Ερνστ, Χουάν Μιρό, Χανς Αρπ, Αλμπέρτο Τζιακομέτι, Αντρέ Μασόν και Σαλβαδόρ Νταλί. Αξίζει να το επισκεφτείς!