Φρανθίσκο Γκόγια
Σήμερα παρουσιάζουμε έναν πίνακα ο οποίος θα εκτίθεται μέχρι τις 7 Ιανουαρίου (2018) ως μέρος της Συλλογής Wallace (The Wallace Collection) στο πλαίσιο της έκθεσης από τον Ελ Γκρέκο στον Γκόγια - Ισπανικά αριστουργήματα από το Μουσείο Bowes (Spanish Masterpieces from The Bowes Museum). Εδώ θα βρεις περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση. Καλή απόλαυση :)
Το 1862 αγόρασαν τον πίνακα οι Τζον και Ζοζεφίν Μπόοους (Bowes) στο Παρίσι από την συλλογή του εκλιπόντος Κόμη του Κουίντο (de Quinto), διαμέσω του εμπόρου τέχνης Μπενχαμίν Γκογκέ (Benjamin Gogué).
Στο ζοφερό εσωτερικό, επτά άνδρες απεικονίζονται με διαφορετικές πόζες και χειρονομίες καθένας τους. Η εμφάνισή τους, που παραμπεμπει σε φαντάσματα, οι αλυσίδες στα πόδια και στους αστραγάλους τους, η απελπιστική ατμόσφαιρα μαρτυρούν αμέσως ότι πρόκειται για φυλακισμένους. Οι χαρακτήρες του πίνακα μοιάζουν να έχουν μαρμαρώσει κάτω από την καμάρα που τους επισκιάζει, επιτείνοντας έτσι την καταθλιπτική ατμόσφαιρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το διάχυτο, μα έντονο φως στο παρασκήνιο όχι απλώς δεν καταφέρνει να φωτίσει την σκηνή αλλά αντίθετα, τονίζει ακόμη περισσότερο το σκοτεινό και μονόχρωμο σκηνικό στο οποίο έχουν εγκαταλειφθεί οι απευγνωσμένοι ήρωες. Τα βασανισμένα τους σώματα καλύπτουν ξεσκισμένα κουρέλια ενώ ένας φυλακισμένος συγκεκριμένα απεικονίζεται εντελώς γυμνός να κείται στο πάτωμα με μια αλυσίδα γύρω από τον λαιμό του. Λίγα βήματα πιο πέρα ένας άλλος φυλακισμένος στέκεται άγαρμπα όρθιος και κοιτάζει προς το μέρος μας με κενό βλέμμα. Αυτές οι δύο φιγούρες είναι οι πιο αντιπροσωπευτικές της δυστυχίας που κατατρύχει τους τροφίμους της φυλακής και μεταδίδουν την αποδοκιμασία του καλλιτέχνη για την απάνθρωπη μεταχείρισή τους. Η απεικόνιση της ανθρώπινης δυστυχίας απασχόλησε έντονα τον Γκόγια ως καλλιτέχνη ο οποίος απεικόνισε τα δεινά των φυλακισμένων ουκ ολίγες φορές. Οι απόψεις του ταυτίζονταν με αυτές των προοδευτικών στοχαστών της εποχής του υπερασπίζονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα και ζητούσαν μεταρρυθμιση του ποινικού συστήματος.
O πίνακας αποτελεί μέρος μια σειράς από δώδεκα μικρές βιτρίνες που φιλοτέχνησε ο Γκόγια σε φύλλα κασσίτερου μεταξύ 1793 και 1794. Στη σειρά απεικονίζονται διαφορετικά θέματα, όπως έναν φρενοκομείο, μια θεατρική σκηνή και ένα ναυάγιο, σκηνές που δεν θα ζωγράφιζε κανονικά για λογαριασμό των χορηγών του. Να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή ο Γκόγια ανάρρωνε από μια σοβαρή ασθένεια που τον κράτησε σε απομόνωση μέχρι που οδήγησε στη μόνιμη κώφωσή του.