Charles Dana Gibson
Με αυτοπεποίθηση, στυλ και τέλεια πυκνά χτενισμένα μαλλιά, το κορίτσι Γκίμπσον (Gibson Girl) ήταν ένα αμερικανικό σύμβολο ομορφιάς στα τέλη του 20ου αιώνα. Δημιούργημα του εικονογράφου Τσαρλς Ντάνα Γκίμπσον, αυτή η εξανειδικευμένη νεαρή γυναίκα διαμορφώθηκε, εν μέρει, με βάση την εκθαμβωτική σύζυγο του, Αïρίν Λάνγκχορν Γκίμπσον. Όπως μια Μπάρμπι (Barbie), το κορίτσι Γκίμπσον είχε μια σχεδόν ανέφικτη φιγούρα με πλούσια στήθη, λεπτή μέση και πλατείς γοφούς. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα μοντέλα πιν-απ (pin-up), το κορίτσι Γκίμπσον ήταν πάντα ντυμένο με γούστο και σεμνότητα.
Ο Γκίμπσον εισήγαγε το κορίτσι Γκίμπσον μέσα από σχέδια με πένα και μελάνι την δεκαετία του 1890. Οι αριστοτεχνικές εικόνες του όχι μόνο παρουσίαζαν ένα ιδανικό όραμα της μικρομεσαίας αμερικανικής θηλυκότητας, αλλά τοποθετώντας περιστασιακά το κορίτσι Γκίμπσον στην συντροφιά κοινωνικής ελίτ επέτρεπε στον Γκίμπσον να κάνει ήπια σάτιρα στην υψηλή κοινωνία και τις ιδιοσυγκρασίες τους.
Αν και εκλεπτυσμένο και αξιοσέβαστο, το κορίτσι Γκίμπσον, όπως μια νέα όλο και πιο ανεξάρτητη γυναίκα της εποχής, έπερνε μέρος σε αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες όπως το τένις, το γκολφ, η πεζοπορία και η ποδηλασία. Σε αντίθεση με τη Νέα Γυναίκα εκείνης της εποχής που έκανε εκστρατείες για κοινωνική και πολιτική μεταρρύθμιση, το κορίτσι Γκίμπσον δεχόταν την πρόοδο αλλά δεν την υποστήριζε ενεργά. Απολάμβανε τον ρομαντισμό αλλά δεν στηριζόταν σ'έναν άνδρα για την ευτυχία. Πράγματι, οι άνδρες συχνά απεικονίζονταν ερωτοχτυπημένοι και αδέξιοι υπό την παρουσία της.
Ο Γκίμπσον βασίστηκε στις γυναίκες που συναντούσε στην καθημερινή του ζωή, έναν συνδυασμό χιλιάδων νέων Αμερικανίδων. Το κορίτσι Γκίμπσον ήταν εξαιρετικά δημοφιλές και εμφανίστηκε σε πολλά κυρίαρχα περιοδικά της εποχής. Ενέπνεε όχι μόνο μόδα και χτενίσματα, αλλά ήταν και θέμα τραγουδιών και οπερετών. Λιγότερο γνωστός ήταν ο άνδρας Γκίμπσον, τον οποίο ο Τσαρλς Γκίμπσον βάσισε στον φίλο του, Ρίτσαρντ Χάρντινγκ Ντέιβις, έναν Αμερικανό δημοσιογράφο και πολεμικό ανταποκριτή. Ο άνδρας Γκίμπσον ήταν γοητευτικός και σκληραγωγημένα όμορφος, ο τέλειος ομόλογος για το κορίτσι Γκίμπσον.
Μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, το ενδιαφέρον στράφηκε προς τις γυναίκες που πάγαιναν κόντρα στο κατεστημένο (flappers) και στη τζαζ. Αυτό, σε συνδυασμό με την εισαγωγή της έγχρωμης εκτύπωσης και της φωτογραφίας στα περιοδικά είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση του εξαιρετικά σχεδιασμένου κοριτσιού Γκίμπσον.
-Martina Keogan