Γκούσταφ Κλιμτ
Σαν σήμερα το 1862 γεννήθηκε ο Γκούσταφ Κλιμτ, ένα από τα πιο εξέχοντα μέλη του κινήματος της βιεννέζικης Σετσεσιόν.
Όμως σήμερα δεν θα μιλήσουμε μόνο για την γέννηση του, αλλά και για τον θάνατο γενικότερα. Ο Θάνατος ήταν ένα συναρπαστικό θέμα για πολλούς καλλιτέχνες. Συχνά τον φαντάζονταν ως προσωποποιημένη δύναμη, γνωστή και ως Ζοφερός Θεριστής, ένας ζωντανός σκελετός που προκαλεί τον θάνατο του θύματος που έρχεται να το περισυλλέξει. Με την σειρά τους, οι άνθρωποι σε ορισμένες ιστορίες προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή αποφεύγοντας την επίσκεψη του Θανάτου, ή απομακρύνοντας τον Θάνατο με δωροδοκίες ή κόλπα. Αλλά αυτό το κομμάτι του οπτικού φαντασιακού δεν θα είναι στοιχείο του σημερινού πίνακα.
Αλλά αυτός ο πίνακας είναι διαφορετικός. Δίπλα στον Θάνατο (που κρατάει ένα ρόπαλο!), ατενίζοντας τη "ζωή" με ένα κακόβουλο χαμόγελο, βλέπουμε το ανθρώπινο κύμα που μεταφέρει μια ζωντανή και ελπιδοφόρα εντύπωση. Γυμνά σώματα κουρνιάζουν και περιβάλλονται από μια πολύχρωμη αφθονία λουλουδιών και διακοσμητικών στοιχείων. Κάθε ηλικιακή ομάδα εκπροσωπείται, από το μωρό μέχρι την γιαγιά, σε αυτήν την απεικόνιση του αέναου κύκλου της ζωής. Ο Θάνατος μπορεί να είναι ικανός να αρπάξει άτομα από τη ζωή, αλλά η ίδια η ζωή, η ανθρωπότητα στο σύνολό της, πάντα θα διαφεύγει από τα χέρια του. Σε μια τολμηρή σύνθεση, η εικόνα συνιστά μια παγκόσμια αλληγορία μέσα από την οποία ο Βιεννέζος καλλιτέχνης υποδεικνύει τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής. Ο κύκλος της ζωής επαναλαμβάνεται.
Αν θέλετε να μάθετε τι κάνει τον Κλιμτ τόσο γνωστό, δείτε το εδώ :)