Ζαν-Μπατίστ-Καμίλ Κορό
Ο Καμίλ Κορό ήταν πολύ αγαπητός, στη διάρκεια της ζωής του, για τα εθαίρια και ονειρικά τοπία του, που συχνά συνέδεαν μυθολογικές σκηνές με μία προσωπική ερμηνεία της παρατηρούμενης φύσης. Ο ίδιος ο Κλωντ Μονέ είπε: «Μόνο ένας είναι η πραγματική αυθεντία σε αυτά: ο Κορό.»
Σε αυτόν τον πίνακα, ο ξακουστός μουσικός Ορφέας, που ξεγέλασε τους Έλληνες θεούς να του επιτρέψουν να ανακτήσει την πολυαγαπημένη του γυναίκα, που την είχε δαγκώσει θανατηφόρα ένα φίδι, την οδηγεί στοργικά από τον κάτω κόσμο. Οι άνθρωποι, στα αρχαία χρόνια, πίστευαν ότι οι πεθαμένοι συνεχίζουν να υπάρχουν σαν πνεύματα, τα οποία εδώ φαίνονται μαζεμένα σε μικρές ομάδες κάτω από τα λεπτά δέντρα. Ο Κορό, ένας μεγάλος λάτρης της μουσικής, προσδίδει στο έργο του με μία αίσθηση μελαγχολικού λυρισμού που υποδεικνύουν το τραγικό τέλος της ιστορίας: ο Ορφέας χάνει την Ευρυδίκη για πάντα όταν γυρνάει να την κοιτάξει πριν φτάσει στον κόσμο των ζωντανών.
Υ.Γ. Μιλώντας για ελληνική μυθολογία, δες αυτούς τους 5 διάσημους πίνακες κεφαλιών Μέδουσας στην ιστορία της τέχνης.
ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ. Αν θες να συμβάλλεις σαν συγγραφέας για το DailyArt περιοδικό στείλε ένα e-mail εδώ. :)