Valentin Serov
Σήμερα ξεκινάμε τον ιδαίτερο μήνα μας με το Κρατικό Μουσείο της Ρωσίας. :) Αυτό σημαίνει πως για τις επόμενες τέσσερις Κυριακές θα παρουσιάσουμε έργα από τη συλλογή τους. Απόλαυσέ τα! :))
Ο Βαλεντίν Σερόφ έζησε μόνο 45 χρόνια, αλλά μέσα σε τρείς δεκαετίες δημιουργικότητας κατάφερε να δημιουργήσει τόσο πολύ, να αναπτύξει το ταλέντο του σε τόσο διαφορετικές κατευθύνσεις που θα ήταν αρκετά για πολλούς. Ο καλλιτέχνης ήταν σε συνεχή αναζήτηση. Δυσαρεστημένος με τον εαυτό του, ξεπέρασε το παλιό και βρήκε το νέο, προχωρούσε μπροστά με συνέπεια και δεν σταμάτησε ούτε για ένα λεπτό σ'ένα σημείο. Ήταν προορισμένος να γίνει ο καλλιτέχνης που ουσιαστικά έκανε την μετάβαση από την παλιά τέχνη στην νέα. Ο Σερόφ ως φιναλίστ της παλιάς τέχνης είναι κλασσικός, συνεχιστής του έργου των δασκάλων του, συμπεριλαμβανομένου του σπουδαίου Ι.Ρέπιν και την ίδια στιγμή είναι ένας καλλιτέχνης του νέου αιώνα, ένας μετρ πού άνοιξε μια ευρεία προοπτική.
Ο Σερόφ δούλεψε σε όλα τα είδη ζωγραφικής, αλλά οι προσωπογραφίες του ήταν αυτές που του έφεραν ιδιαίτερη φήμη. Στην αρχή του 20ού αιώνα, ο Βαλεντίν Σερόφ ήταν ο πιο μοντέρνος προσωπογράφος στην Ρωσία. Και αυτό είναι υπέροχο γιατί ποτέ δεν κολάκευε τα μοντέλα του. Αναζητώντας το αιχμηρό και χαρακτηριστικό, έφτασε σχεδόν το αποκρουστικό. Η νέα εποχή, ωστόσο, βρήκε αυτό το στυλ ιδιαίτερο, με φωτεινή ατομικότητα και με μεγαλύτερη αξία από την ευπρέπεια και την παραδοσιακή γοητεία.
Η Ζινίντα Νικολάβνα Γιουσάποβα δεν θα πρεπε να είχε ανησυχήσει για το «δηλητηριώδες» πινέλο του Σερόφ. Ο καλλιτέχνης ήταν γοητευμένος. Είναι δύσκολο να κατονομάσουμε κάποιον που δεν θα αγαπούσε την Ζινίντα Νικολάβνα. Ήταν μορφωμένη, έξυπνη, διακριτική αλλά κυρίως πολύ ευγενική και είχε μια ειλικρίνεια που δύσκολα βρίσκει κανείς στην κορυφή της αριστοκρατικής κοινωνίας. Ή οικογένεια της ήταν πραγματικά μια από τις πιο διάσημες και πλούσιες στη Ρωσία. Αρχικά, ο παππούς της ήταν ένας ευγενής της Αικατερίνης, συνομιλιτής του Βολταίρου και ιδιοκτήτης του κτήματος Arkhangelskoye. Ο συζυγός της ήταν Στρατηγός της Μόσχας· ο γιός της Φέλιξ ήταν γνωστός ως ο δολοφόνος του Ρασπούτιν. Λένε πως η οικογένεια υπέφερε μια μακροχρόνια και τρομερή μοίρα, τον θάνατο του πρωτότοκου αγοριού. Η Ζινίντα Νικολάβνα δεν ξέφυγε αυτής της μοίρας· το 1910 έθαψε τον πολυαγαπημένο μεγαλύτερο γιό της, ο οποίος πέθανε σε μονομαχία.
Μετά την επανάσταση του 1917 η Ζινίντα και η οικογένεια της αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ρωσία. Στην αρχή έμενε με τον συζυγό της στην Ρώμη· μετά τον θάνατό του, μετακόμισε στον γιό της στην Γαλλία. Πέθανε το 1939 στο Παρίσι.
ΥΓ. Δες εδώ έναν ρωσικό χειμώνα με τα μάτια του Κονσταντίν Κορόβιν.