Ιησουίτες στην αυλή του Ακμπάρ του Μέγα by Nar Singh - 1603 - 1605 Ιησουίτες στην αυλή του Ακμπάρ του Μέγα by Nar Singh - 1603 - 1605

Ιησουίτες στην αυλή του Ακμπάρ του Μέγα

Εικονογράφηση βιβλίου από το Βιβλίο του Ακμπάρ (Akbarnama), Μογγολική Σχολή •
  • Nar Singh - 17th century Nar Singh 1603 - 1605

Αν και δεν μπoρούσε να διαβάσει ή να γράψει, ο αυτοκράτορας των μογγόλων Ακμπάρ ο Μέγας ήταν ένας περίεργος άνθρωπος που έβρισκε ευχαρίστηση στις καλλιτεχνικές και πνευματικές αναζητήσεις. Γοητεύτηκε από τη θρησκεία και ίδρυσε το Ιμπαντάτ Κάνα (Ibadat Khana, το σπίτι της λατρείας) στο Φατιχπούρ Σικρί (Fatehpur Sikri) για να φιλοξενήσει θεολογικές συζητήσεις. Φιλοξένησε ηγέτες και μελετητές διαφορετικών θρησκειών για να συζητήσουν τις αντίστοιχες διδασκαλίες τους. Έμαθε για την προέλευση και τις πρακτικές του Ισλάμ, του Ινδουισμού, του Ζωροαστρισμού, του Χριστιανισμού και ούτω καθεξής, και συμμετείχε στις εκδηλώσεις λατρείας τους. Υπό την αιγίδα του Ακμπάρ, ιδρύθηκαν σχολεία τόσο για τους Ινδουιστές όσο και για τους Μουσουλμάνους, κατασκευάστηκαν εκκλησίες, τα τέσσερα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης και διάφορα σανσκριτικά κείμενα μεταφράστηκαν στα Περσικά και αποθάρρυνε την σφαγή των βοοειδών με σκοπό να σεβαστεί τα ινδουιστικά συναισθήματα.

 

 Το Διάταγμα του Αλάθητου του 1579 όρισε τον Ακμπάρ τον Μέγα ως μουτζαχίντ (Mujtahid), τον ανώτατο ή τελικό διερμηνέα του θρησκευτικού νόμου. Αυτό αντικατέστησε την εξουσία των μουλάδων (mullahs) ή των ισλαμικών κληρικών και πολλοί την αποκύρηξαν ως αίρεση. Λίγο αργότερα, ο Ακμπάρ ίδρυσε τη δική του θρησκεία, γνωστή ως Din-e-Ilahi («η πίστη του θείου»), η οποία συνδύαζε στοιχεία του Ινδουισμού και του Ισλάμ. Ο σκοπός του Din-e-Ilahi ήταν να ενώσει τον θρησκευτικά ποικίλο πληθυσμό του, αν και δεν επέφερε πολλούς προσηλυτισμένους, ούτε επέζησε του θανάτου του Ακμπάρ το 1605.

 Αυτό το έργο τέχνης είναι μια εικόνα από το «Akbarnama», τη βιογραφία του Ακμπάρ του Μέγα από έναν από τους πολύτιμους αυλικούς του, τον Αμπούλ-Φαλάφ μπιν Μουμπάρακ (Abu'l-Fazl ibn Mubarak). Δημιουργήθηκε από τον Ναρ Σινχ (Nar Singh), έναν Ινδουιστή ζωγράφο της αυλής του Ακμπάρ, ο οποίος δημιούργησε πολλούς τέτοιου είδους πίνακες με ευδιάκριτο το Μογγολικό στυλ. Περιλαμβάνει τον ιταλό ιεραπόστολο Ιησουιτών, Ροντόλφο Ακκουάβιβα, και τον Πέρση μεταφραστή του, Φρανσίσκο Χενρίκες, στο Ιμπαντάτ Κάνα της Φατιχπούρ Σικρί. Πιστεύεται ότι ο Ακκουάβιβα παρερμήνευσε την περιέργεια και τον ενθουσιασμό του Ακμπάρ στις διδασκαλίες του ως ενδιαφέρον για τη μετατροπή σε καθολικισμό.

 

 - Μάγια Τόλα (Maya Tola)

 

ΥΣ. Διαβάστε περισσότερα για την προστασία των τεχνών από τον Ακμπάρ τον Μέγα εδώ!