Jean Fouquet
Αυτό το ιδιαίτερα ενδιαφέρον αριστούργημα του ύστερου Μεσαίωνα είναι το απόλυτο έκθεμα της συλλογής του KMSKA (Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Αμβέρσας). Η Παναγία περιστοιχισμένη από Σεραφείμ και Χερουβείμ μοιάζει αξιοσημείωτα σύγχρονη. Ωστόσο, ο Γάλλος ζωγράφος της Αυλής Ζαν Φουκώ τη ζωγράφισε στα μέσα του 15ου αιώνα. Ο Φουκώ παρουσιάζει την Παρθένο Μαρία ως τη Βασίλισσα των Ουρανών, τη δοξασμένη μητέρα του Θεού. Η ασυνήθιστη χρήση έντονων χρωμάτων και η τολμηρή απεικόνιση κάνουν τον πίνακα εντυπωσιακό.
Η Μαρία κάθεται στον θρόνο της άκαμπτη και σιωπηλή. Ή μήπως, αλήθεια, είναι όρθια; Εννιά άγγελοι συγκεντρώνονται γύρω της. Τα τρία μπλε χερουβείμ αντιπροσωπεύουν την αγνότητα και τον αέρα, τα έξι κόκκινα σεραφείμ τον έρωτα και τη φωτιά. Η Μαρία είναι ντυμένη με το αριστοκρατικό στυλ του 15ου αιώνα. Ο μανδύας και το στέμμα της δίνουν έμφαση στην εξοχότητά της. H σφιγμένη μέση της τονίζει το πλούσιο, γυμνό της στήθος, το οποίο προσδίδει έναν σχεδόν ερωτικό τόνο στον πίνακα. Η Αγνή Σορέλ ήταν πιθανόν το μοντέλο για την Παναγία. Η ερωμένη και σύμβουλος του Καρόλου του 7ου ήταν και διάσημη και ξακουστή για την ομορφιά της. Ως θηλάζουσα Παναγία η Σορέλ ήταν ικανή να ενσαρκώσει την επικρατούσα ιδέα για την ομορφιά.
Ο Φουκώ έσπασε την παράδοση και ζωγράφισε την Παναγία ως μια αισθησιακή και μοντέρνα γυναίκα. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα είναι η παγερή αποστασιοποίηση και το αφηρημένο βλέμμα που έδωσε στις μορφές του. Το παιδί στην αγκαλιά δείχνει εντελώς αδιάφορο απέναντι στο στήθος και η Μαρία μάλλον δεν το ενθαρρύνει να θηλάσει. Το Θείο Βρέφος εστιάζει σε κάτι άλλο. Δείχνει προς την άλλη πλευρά του δίπτυχου - ειδικότερα προς τον μαικήνα του καλλιτέχνη, τον Ετιέν Σεβαλιέ. Σαν να λέει στη μητέρα του: "Αυτός ο άνθρωπος αξίζει μια θέση στον παράδεισο. Θα πεις έναν καλό λόγο γι' αυτόν;"
Σάς παρουσιάζουμε τον σημερινό ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ πίνακα χάρη στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Αμβέρσας (KMSKA).
Υ.Γ. Υπάρχουν αμέτρητοι πίνακες της Παναγίας στη διάρκεια της ιστορίας της τέχνης. Κοιτάξτε πόσο πολύ διαφορετικοί μπορεί να είναι σ' αυτά μόνο τα λίγα παραδείγματα. Τζόττο, Φίλιππο Λίππι, Έντβαρντ Μουνχ, Σαλβαντόρ Νταλί.