Τα άτομα της Μάτζ Τέννεντ συχνά ήταν ανώνυμα και αρχέτυπα: νύφες στολισμένες με λουλούδια, μουσικοί που παίζουν το γιουκαλίλι τους, ή σικάτες κυρίες, που βολτάρουν στους ηλιόλουστους δρόμους. Ωστόσο στην επινόηση του διακριτού οράματούς της, της Χαβανέζικης φιγούρας, άντλησε έμπνευση όχι μόνο από τους αληθινούς ανθρώπους που παρατήρησε την Χονολουλού, αλλά και από εικόνες των ιστορικών αρχηγών και βασιλισσών της Χαβάης, οι οποίες ώθησαν τα νησιά απο αποκεντρωμένα αρχηγεία, σε ένα ενωμένο και παγκόσμια αναγνωρισμένο βασίλειο.
Σε αυτό το ήσυχο λάδι σε καμβά, η Τέννεντ απεικονίζει ενα ζευγάρι απο πωλητές λέι, να υφαίνουν ζωηρά πολύχρωμα, τροπικά άνθη, στα πανέμορφα, ευωδιαστά μενταγιόν, που εξαγγέλλουν τα νησιά μέχρι σήμερα. Μοιάζουν ανεσταλμένοι σε μία εξωπραγματική σφαίρα, περικυκλωμένοι απο γραμμές και χρώματα, αφοσιωμένοι στην -τιμημένη μέσα στα χρόνια- κατασκευή τους και αδιάφοροι προς τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, που καταβροχθίζουν την Χαβάη. Γράφοντας για την Νιού Γιόρκ Τάιμς το 1996, η κριτικός τέχνης Σούζαν Φ. Γίμ, επαίνεσε τον πίνακα, σημειώνοντας, οτι τα υποκείμενά του, -κάτι το οποίο συνηθίζεται στις εμβληματικές Χαβανέζες γυναίκες wahine της Τέννεντ- κατέχουν "βαριά βλέφαρα, παχιά χείλη και μεγάλα αλλά ντελικάτα δάχτυλα [τα οποία] απέχουν πολύ απο το όμορφο, ισχνό 'ιδανικό' της Πολυννησιακής κόρης." Σε αντίθεση με τα μπουχτισμένα, φαντασιώδη κορίτσια χούλα που πωλούνται απο τόπο εις τόπο στα τουριστικά φυλλάδια, αυτές οι δύο δημιουργοί λέι βρίσκουν μια ισορροπία μεταξύ ζωντανής σωματικότητας και πνευματικής γαλήνης. Η Χαβανέζα γυναίκα αναδύεται, σαν να κατέχει μια σιγανή ισχύ, με εξαιρετική χάρη και 'βυθισμένη' στην παράδοση- ακριβώς όπως η Μάτζ Τέννεντ την αντιλήφθηκε.
Το Δύο Πωλήτριες Λέι εμφανίστηκε μαζί με άλλους μεγάλων διαστάσεων πίνακες, στην περιοδεία εκθέσεων της Τέννεντ το 1937, στην Ευρώπη και στην ηπειρωτική χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου είχε γίνει συχνή η παρουσία της. Οι εκθέσεις αναγνωρίστηκαν παγκόσμια, προοικονομώντας την κληρονομιά της Μάτζ Τέννεντ, ώς την σημαντικότερη συνεισφέρουσα στην Χαβανέζικη τέχνη τον 20ό αιώνα.
Παρουσιάζουμε τον σημερινό πίνακα χάρη στο Κέντρο Τέχνης του Ισαάκ.
Υ.Γ. Αυτός ο πίνακας με κάνει να σκέφτομαι για ταξίδια σε τροπικά νησιά. Εδώ μπορείς να μάθεις για τους αγαπημένους ταξιδιωτικούς προορισμούς των καλλιτεχνών, όπως παρουσιάζονται μέσα από την τέχνη τους. <3