Καταμεσήμερο

Όταν σκεφτόμαστε τον Χόπερ, σκεφτόμαστε εικόνες  μοναχικών ανθρώπων να κοιτάζουν, να μην κάνουν τίποτα συγκεκριμένο. Το Καταμεσήμερο είναι μια τέτοια εικόνα: μια ανώνυμη γυναίκα εμφανίζεται στην πόρτα αν και δεν έχουμε ιδέα το γιατί. Περιμένει κάποιον; Ή απλά βλέπει τη μέρρα; Δεν υπάρχει αίσθηση οποιασδήποτε δραστηριότητας. Είναι ακίνητη και περιτριγυρισμένη από ένα μεγάλο σπίτι που το χτυπά το φως του ηλίου, αφήνοντας δραματικές σκιές στην οροφή και τους τοίχους. Δεν υπάρχει καμία ιστορία εδώ, αν και γι 'αυτό αγαπάμε τόσο πολύ τον Χόπερ. Σ' αυτές ακριβώς τις μη ιστορίες του, έχουμε όλες τις ανθρώπινες ιστορίες που μπορούμε να φανταστούμε.

Σε μια συχνά παρατιθέμενη δήλωσή του προς τον Λόιντ Γκούντριχ, η οποία ίσως προκλήθηκε από το βάσανο της υποχρέωσής του να συμμορφώνεται με τα αιτήματα των συντακτών για να απεικονίζει "ανθρώπους που κουνάνε τα χέρια τους", ο Χόπερ παραδέχτηκε: "Ίσως δεν είμαι και πολύ άνθρωπος. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να ζωγραφίσω το φως του ήλιου στο πλάι ενός σπιτιού. "

Υ.Γ. Εδώ είναι μερικά σχέδια του Έντουαρντ Χόπερ που θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. <3