Βίνσεντ βαν Γκογκ
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ξαναδεί αυτόν το βαν Γκογκ. Στα τέλη του 1889, ο βαν Γκογκ ζωγράφισε τρεις εκδοχές αυτού του πινακα, αυτήν εδώ στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στην Νέα Υόρκη· μία στην Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης στην Ουάσιγκτον· και μία στο Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή στην Αθήνα.
Ο ίδιος ο Βίνσεντ περιέγραψε την πρώτη σαν σπουδή από την φύση «πιο χρωματισμένη με πιο σοβαρούς τόνους» (ιδιωτική συλλογή) και την δεύτερη ως μία απόδοση με «διακριτική επιλογή» χρωμάτων (Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης, Ουάσιγκτον). Το παρόν έργο, το πιο ξεκάθαρο και δουλεμένο από τα τρία, προοριζόταν για τη μητέρα και την αδελφή του, στις οποίες ο βαν Γκογκ έγραψε: «Ελπίζω ότι ο πίνακας με τις γυναίκες στα λιόδενδρα θα είναι λιγάκι του γούστου σας-έστειλα [ένα] σχέδιό του στον Γκογκέν, [...] και το θεώρησε καλό. [...]»
Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ ζωγράφισε τουλάχιστον 15 πίνακες με ελαιόδενδρα, κυρίως στο Σεν Ρεμί ντε Προβάνς το 1889. Με δικό του αίτημα, έζησε σε ένα άσυλο εκεί από το Μάιο του 1889 μέχρι το Μάιο του επόμενου έτους, ζωγραφίζοντας τους κήπους του ασύλου και, όποτε είχε την άδεια για εξορμήσεις έξω από τα τείχη του, γειτονικούς ελαιώνες, κυπαρίσσια και σιτοβολώνες. Οι ζωγραφιές ελαιώνων είχαν ιδιαίτερη σημασία για τον βαν Γκογκ. Οι ζωγραφιές του με ανθρώπους που μαζεύουν ελιές καταδεικνύουν την σχέση μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης απεικονίζοντας έναν από τους κύκλους της ζωής, της συγκομιδής ή του θανάτου. Είναι επίσης ένα παράδειγμα για το πως τα άτομα, μέσω της αλληλεπίδρασης με την φύση, μπορούν να συνδεθούν με το θείο.
Υ.Γ. Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ συναρπαζόταν από έργα άλλων καλλιτεχνών και τα αντέγραφε. Δες τι προέκυψε εδώ!