Fray Alonso López de Herrera, O.P.
Μία από τις πιο συνηθισμένες εικόνες της Χρυσής Εποχής της Ισπανίας και της Λατινικής Αμερικής ήταν εκείνη της Παρθένου της Αμώμου Σύλληψης. Προωθημένο με ενθουσιασμό από τους Αψβούργους κατακτητές της Ισπανίας, όπως επίσης και από τους Φραγκισκανούς και τους Ιησουίτες, το δόγμα της Αμώμου Σύλληψης ήταν ευρέως αποδεκτό αλλά έβρισκε και αντίθετες πολύ σημαντικές ομάδες εντός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, συγκεκριμένα τους Δομινικανούς μοναχούς ή αλλιώς το Τάγμα του Αγίου Δομίνικου ή Τάγμα Ιεροκηρύκων. Σε αντίθεση με άλλα μέλη του τάγματος, οι Ισπανοί Δομινικανοί είναι γνωστό ότι πίστευαν στο συγκεκριμένο δόγμα. Ως μελλοντικός αρχηγός των Δομινικανών, με τις ιδιαίτερες ευθύνες του δημιουργού ιερών εικόνων, ο Λόπεζ ντε Χερρέρα σίγουρα πρέπει να είχε τις ευλογίες των συναδέλφων του. Το αποτέλεσμα είναι ένα ευλαβές έργο που μοιάζει με κόσμημα και υπνωτίζει, συνοψίζοντας ένα βασικό στοιχείο της ισπανικής ευσέβειας.
Η εικόνα της Ισπανικής Κοινωνίας απεικονίζει την Παρθένο κάτω από τον Θεό Πατέρα και το περιστέρι του Αγίου Πνεύματος, περιτριγυρισμένη από σύμβολα που έχουν παρθεί από διάφορα εδάφια της Βίβλου και λειτουργικά κείμενα αφιερωμένα σε λατρείες της Μαρίας. Η πρωταρχική πηγή ήταν το Βιβλίο της Αποκάλυψης (κεφάλαιο 12), όπου εμφανίζεται μια γυναίκα amicta sole, «ντυμένη με τον ήλιο». Ένα ερπετό την απειλεί καθώς στέκεται «με το φεγγάρι κάτω από τα πόδια της, και στο κεφάλι της ένα στέμμα με δώδεκα αστέρια», όπως γράφει η Αποκάλυψη. Οι λιτανείες, οι Ψαλμοί, και το Άσμα των Ασμάτων προσθέτουν χαρακτηριστικά όπως « ωραία όπως το φεγγάρι, φωτεινή όπως τον ήλιο»· «ένα τριαντάφυλλο του Σάρον»· «ο πύργος του Δαβίδ», που παίρνει τη μορφή του πύργου της Σεβίλλης, Τόρρε ντελ Όρο· «επιβλητική σαν ένας φοίνικας»· «ένας κλειδωμένος κήπος... ένα σφραγισμένο συντριβάνι»· «ένα πηγάδι ζωντανού νερού»· «επιβλητική σαν ένα κυπαρίσσι στη Σιών»· «καθρέφτης δίχως ψεγάδι»· «αστέρι της θάλασσας»,«η πόλη του Θεού»· «σκάλα για τον Παράδεισο»· «είσοδος στον Παράδεισο»· «ναός του Θεού» (ή «του πνεύματος»)· «ασφαλές καταφύγιο»· και οι θλίψεις της Παρθένου (μαύρες ίριδες).
Η αντίθετη πλευρά της χάλκινης πλάκας είναι χαραγμένη με 55 εικόνες αγίων και ιησουιτικές θεολογικές απόψεις σχετικές με τις εκτυπώσεις της οικογένειας Βιέριξ (Wierix), που ήταν Φλαμανδοί χαράκτες. Οι εκτυπώσεις χρησίμευσαν μάλλον ως εργαλεία για τη χριστιανική εκπαίδευση, όχι μόνο για τους ιησουίτες αλλά για όλα τα τάγματα που είχαν αναλάβει αποστολές και την εκπαίδευση του Νέου Κόσμου. Δεν είναι γνωστό πού χαράχθηκε και εκτυπώθηκε η πλάκα.
Παρουσιάζουμε το σημερινό έργο χάρη της Ισπανική Κοινωνίας της Αμερικής <3
ΥΓ. Η Αγία Μαρία ή Μαντόνα απεικονίστηκε εκατοντάδες φορές στην ιστορία της τέχνης από τους ύστερους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα. Δες τις εκδοχές του Τζόττο, του Φρα Φιλίππο Λίππι, του Έντβαρντ Μουνκ, και του Σαλβαντόρ Νταλί και πόσο διαφέρουν μεταξύ τους!