John William Waterhouse
Οι πίνακες του Γουότερχαουζ συχνά απεικόνιζαν μορφές από τη λογοτεχνία ή την ελληνική μυθολογία. Είναι πιθανό γι'αυτό το έργο να πήρε έμπνευση από το ποίημα του 1830 από τον Άλφρεντ Λορντ Τέννυσον Η Γοργόνα, το οποίο περιλαμβάνει τους στίχους:
Ποια θα ήταν
Μια όμορφη γοργόνα,
Που τραγουδά μόνη της,
Χτενίζοντας τα μαλλιά της
Το ποίημα συνεχίζει περιγράφοντας τη γοργόνα που αναζητά και βρίσκει την αγάπη μεταξύ των τριτώνων. Ο Γουότερχαουζ ενδιαφερόταν, ωστόσο, και για την πιο σκοτεινή μυθολογία της γοργόνας ως μάγισσας. Οι γοργόνες παραδοσιακά ήταν σειρήνες, οι οποίες παρέσερναν τους ναυτικούς στον θάνατο μέσω του σαγηνευτικού τραγουδιού τους. Ήταν επίσης τραγικές φιγούρες· δεν μπορούσαν να επιβιώσουν στον πολυπόθητο γι'αυτές ανθρώπινο κόσμο και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ζήσουν στο υδάτινο βασίλειό τους, οπότε κάθε σχέση ήταν καταδικασμένη. Δεν υπάρχουν ναυτικοί στον πίνακα του Γουότερχαουζ· παρά το γεγονός ότι είναι σειρήνα, η γοργόνα απεικονίζεται σαν μια μάλλον μοναχική φιγούρα. Δίπλα της υπάρχει ένα κοχύλι γεμάτο με μαργαριτάρια, που κάποιοι πίστευαν ότι δημιουργούνταν από τα δάκρυα των νεκρών ναυτικών.
Υ.Γ.Οι άντρες δε φοβόνταν μόνο τις γοργόνες! Εδώ μπορείς να διαβάσεις για τα Βικτωριανά φεμινιστικά είδωλα και τις υπερφυσικές τους δυνάμεις. Προσοχή!