Το ανάχωμα

Μεταξύ 1907 και 1910, η θάλασσα και ο κόσμος γύρω της αποτελούσαν την κυριότερη πηγή έμπνευσης για τον Λεόν Σπίλιερτ. Παρατηρούσε τα στοιχεία της φύσης, αμετάβλητα και όμως ταυτόχρονα αεικίνητα κατά τους μοναχικούς, συχνά νυχτερινούς περιπάτους του. Άφηνε ακούραστα τη θάλασσα και την παραλία να υφίστανται μεταμορφώσεις που αντανακλούσαν τη μεταβαλλόμενη διάθεσή του και είχαν τη δική τους εσωτερική ζωή. Στο Ανάχωμα, ο Σπίλιερτ εισήγε έναν αυστηρό διαχωρισμό του χώρου σε διαδοχικές ζώνες. Με αυτόν τον τρόπο, οδηγεί το μάτι κατά μήκος μιας διαγωνίου πέρα από τον ορίζοντα και, ακολουθώντας αυτήν την γραμμή, στο άπειρο. Η προσθήκη μιας καλύβας σαν το μόνο σημάδι ανθρώπινης παρουσίας και μέτρο των οπτικών ρυθμών ζωντανεύει μια σύνθεση που είναι εξ ορισμού στατική. Ο μαύρος όγκος στο προσκήνιο τελειώνει κοφτά σε μια απότομη στροφή συνομιλώντας με τον τρόπο που κόβεται στην άκρη του το ανάχωμα. Οι σκούρες και λευκές επιφάνειες εναρμονίζονται, όπως και οι ευθείες σε σχέση με τις καμπύλες γραμμές. Αυτές συγκλίνουν σε ένα σημείο, ενώ η άλως του φωτός από τα πυροφάνια υποδηλώνει και πάλι ανθρώπινη παρουσία. Ο Σπίλιερτ έχει μεταχειριστεί κι άλλες φορές το θέμα του αναχώματος σε αυθεία αντίθεση με τη θάλασσα. Αυτή η εκδοχή εκπλήσσει με την ασυνήθιστη δομή της: το έργο είναι σχεδόν διπλάσιο σε μέγεθος από τις άλλες παραλλαγές του ίδιου θέματος.

Παρουσιάζουμε το σημερινό έργο χάρη στα Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών του Βελγίου στις Βρυξέλλες.

Αγαπητές χρήστριες και αγαπητοί χρήστες του DailyArt, χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας. Χρειαζόμαστε $100.000 για να δημιουργήσουμε νέες εφαρμογές DailyArt, καθώς αυτές που χρησιμοποιείτε σήμερα είναι πολύ παλιές και με αυτές δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη δουλειά μας για πολύ ακόμη. Αν θέλετε να μας βοήθήσετε, μάθετε πώς να το κάνετε. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ!

ΥΓ. Τσέκαρε περισσότερα αριστουργήματα από τα Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών του Βελγίου, ακόμα και αν δεν σχεδιάζεις να επισκεφθείς τις Βρυξέλλες!  <3