Ο Λώρενς Άλμα-Τάντεμα, ο ζωγράφος που αγαπούσε τις αρχαίες ιστορίες, διάλεξε εδώ την ιστορία του Πύραμου και της Θίσβης, γνωστή χάρη στον Οβίδιο. Ζούσαν και οι δύο στη Βαβυλωνία και από τότε που ήταν μικρά παιδιά ήταν γείτονες. Η ιστορία τους μοιάζει λίγο με του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας–ερωτεύτηκαν αλλά οι οικογένειές τους δεν είχαν φιλικές σχέσεις. Οι νέοι έπρεπε να κρύψουν τα αισθήματα τα τους. Τελικά, ο Πύραμος και η Θίσβη βαρέθηκαν να έχουν τη σχέση τους κρυφή. Παρόλο που είχαν ένα εξαιρετικό μέρος συνάντησης σε ένα διαχωριστικό μεταξύ των σπιτιών τους, δεν ήταν αρκετό. Αποφάσισαν να συναντηθούν κοντά σε έναν τάφο κάτω από μια μουριά και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους ο ένας για τον άλλον. Αυτό είναι το χρονικό σημείο στο οποίο ο Άλμα-Τάντεμα αποτυπώνει τη σχέση τους στη σύνθεσή του.
Η ιστορία τους είχε τραγικό τέλος. Ο Πύραμος νομίζοντας ότι η Θίσβη σκοτώθηκε από λιοντάρι, αυτοκτονεί. Η Θίσβη, όταν ξαναζωντανεύει, βλέπει τον νεκρό Πύραμο και μαχαιρώνει τον εαυτό της με το ίδιο σπαθί.