Το ερωτικό γράμμα

Καλλιτέχνες και συλλέκτες του 18ου αιώνα, είχαν σε υψηλή εκτίμηση τα προσχέδια λαδιού, καθώς πίστευαν ότι αυτά αποκάλυπταν τις αυθεντικές ιδέες των ζωγράφων, συμπεριλαμβανομένου και του φυσικού αγγίγματος των καλλιτεχνών, σε κάθε ένα από αυτά τα έργα. Αυτός ο ολοκληρωμένος πίνακας ενσαρκώνει αυτή την αναδυόμενη αισθητική. Το σχέδιο του Φραγκονάρ χαρακτιρίζεται από έντονες πινελιές που ποικίλουν σε πάχος, οι οποίες απαθανατίζουν το φως του ήλιου, καθώς αυτό φωτίζει το καπέλο της κοπέλας, το πουδραρισμένο πρόσωπο της, τα λουλούδια, το φόρεμα και τον ταλαιπωρημένο σκύλο στο μέσο του καμβά. Αυτό το έργο δεν είναι ένα πορτρέτο, αλλά μία ρωπογραφία, η οποία υποδηλώνει μία αφήγηση που εκτείνεται πέραν των ορίων του πίνακα, με τον υπαινιγμό του γράμματος συνοδευομένου από την ανθοδέσμης. Η απλή θεματική των ερωτικών γραμμάτων, υπήρξε δημοφιλής και κατά τον προηγούμενο αιώνα με τον Γιοχάνες Βερμίρ και τους σύγχρονους του.