Horace Pippin
Ο Xόρας Πίππιν, ήταν εγγονός σκλαβωμένων ανθρώπων, γιος μιας οικιακής βοηθού και ενός εργάτη. Παρά την έλλειψη επίσημης καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, ολοκλήρωσε την πρώτη του ελαιογραφία το 1930 σε ηλικία 43 ετών. Ο Πίππιν υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό στον δεξιό του ώμο, ενώ υπηρετούσε στο αμιγώς αποτελούμενο από μαύρους 369ο Σύνταγμα Πεζικού, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο τραυματισμός αυτός τον ανάγκασε να προσαρμόσει την τεχνική της ζωγραφικής του, κρατώντας το πινέλο στο δεξί του χέρι και οδηγώντας το με το αριστερό. Με αυτή τη σχολαστική προσέγγιση, ο Πίππιν δημιούργησε έργα που αντανακλούσαν τις πολεμικές του εμπειρίες, την οικιακή ζωή των Αφροαμερικανών που θυμόταν από την παιδική του ηλικία, σκηνές σε εξωτερικούς χώρους, νεκρές φύσεις, θρησκευτικά θέματα και πορτρέτα.
Στον σημερινό πίνακα, ο Πίππιν επέδειξε αξιοσημείωτη ικανότητα χρησιμοποιώντας μια περιορισμένη παλέτα και μια ενστικτώδη αίσθηση της σύνθεσης. Λεπτές πινελιές λευκού χρώματος απεικονίζουν μια βαριά χιονόπτωση, μέσα από την οποία ένας αγροτικός γιατρός οδηγεί το άλογο και το σκεπαστό καρότσι του, πιθανώς καθ' οδόν για την περίθαλψη κάποιου ασθενούς. Ο Πίππιν ζωγράφισε αρχικά το χιόνι σε γκριζωπό τόνο, αλλά αργότερα το ξαναζωγράφισε σε πιο φωτεινό λευκό–ίχνη του αρχικού γκρι διακρίνονται ακόμη γύρω από την υπογραφή του στην κάτω δεξιά γωνία. Η οδοντωτή κοίτη ενός μικρού ρυακιού στερεώνει το πρώτο πλάνο, ενώ τα λεπτά σχέδια των γυμνών κλαδιών των δέντρων τονίζουν το ψυχρό, νυχτερινό σκηνικό. Ένα καθαρό μονοπάτι απλώνεται στο βάθος, σημαδεμένο από πατημασιές που ακολουθούν τον δρόμο του γιατρού. Ο πίνακας εξυμνεί την ανθεκτικότητα και την αφοσίωση του αγροτικού γιατρού.
ΥΓ. Εξερεύνησε τη μοναδική τέχνη του Χόρας Πίππιν και την ιστορία του πώς έγινε διάσημος.