شب در نیس

نقاشی امروز به لطف موزه ملی اسلو به شما ارائه می‌شود.

این نقاشی نمایی از پشت‌بام‌ها و تپه‌های نیس در ماه‌های زمستان اوایل سال ۱۸۹۱م.را نشان می‌دهد که از آپارتمان استودیویی طبقه سوم ادوارد مونک دیده می‌شد. ساختمان‌ها، شاخه‌های درختان و تپه‌های دوردست این شهر مدیترانه‌ای در نوری ملایم و به رنگ آبی متمایل به بنفش پوشیده شده‌اند. ضربه قلم‌هایی که به صورت اسکیس‌ کشیده شده‌اند، هوای شامگاهی ملایمی را همرا با حس انتظار و حرکت به تصویر می‌بخشد.

نقاشان امپرسیونیستی مانند گوستاو کایبوت و کلود مونه برای جان بخشیدن به نقاشی‌هایشان از خیابان‌های شلوغ شهری، از زاویه دیدی با نمای از بالا استفاده می‌کردند. اما در نقاشی مونک، نمای از بالا بر جدایی جسمی و روانی نقاش از دیگر مردم تأکید می‌کند. تعداد کمی پنجره روشن که در پایین‌تر از زاویه دید نقاش وجود دارد، تنها نشانه‌هایی است که خبر می‌دهد مونک در این شهر تنها نیست. رنگ‌های متمایل به آبی نقاشی، فضای غم‌انگیز و رویایی آن را بیشتر جلوه می‌دهد. در این تصویر، شهر به عنوان مکانی برای تأمل و تنهایی به تصویر کشیده شده است.

این هنرمند درست در بیست و هفتمین دهه‌ی زندگی‌اش به تنهایی از نروژ به نیس سفر کرد. درواقع قرار بود او در پاریس باشد و نقاشی بیاموزد؛ اما پس از آنکه در طول سفر به تب روماتیسم مبتلا شد، تصمیم گرفت به دلیل آب و هوای ملایم‌تر، به نیس سفر کند.

دولت نروژ بورسیه سفر به او اعطا کرده بود تا کمبود تحصیلات رسمی هنری‌اش را جبران کند. منتقدان و هنرمندان دیگر فکر می‌کردند که مونک نیاز دارد قواعد ترکیب‌بندی، تکنیک نقاشی و استفاده از رنگ را یاد بگیرد _ تصور می‌کردند که او بیش از حد خودسرانه عمل می‌کند. در عین حال، او به دلیل این که اغلب توانسته بود حقیقت و زیبایی عمیق‌تری را در آثارش منتقل کند، شناخته می‌شد. این دقیقاً همان چیزی است که در نقاشی خود به نام "شب در نیس" به آن دست می‌یابد. او موفق می‌شود که از طریق روش‌های غیرمتعارف به احساسات بیننده دست یابد. این نقاشی به ابزاری برای افزایش خودآگاهی بیننده تبدیل می‌شود.

"شب در نیس" در نمایشگاه ملی سالانه پاییز– نمایشگاه خودِ ادوارد – در سال ۱۸۹۱م. به نمایش درآمد و با کمک برخی از هنرمندان قدیمی‌تری که دوستان مونک بودند، برای گالری ملی در کریستینیا (اسلو) خریداری شد. او دو سال بعد، با برگزاری نمایشگاهی انفرادی در برلین موفقیت بین‌المللی کسب کرد، جایی که نقاشی "جیغ" برای اولین بار به نمایش گذاشته شد.