Édouard Manet
نوازنده گیتار نمونه‌ای از رویکرد "مدرن" و بحث‌برانگیز مانه است: فیگوری معاصر که روی یک بوم بزرگ نقاشی شده است؛ سطح تصویری تخت و دوبعدی؛ تضاد شدید تاریکی و روشنایی در برابر یک پس‌زمینه خنثی؛ و بدون احساسات آرمانی که در سلسله‌مراتب پذیرفته‌شده نقاشی‌های تاریخی، مذهبی و تمثیلی آن زمان بسیار رایج بود.
یک سال پس از اینکه مانه نوازنده گیتار را نقاشی کرد و با آگاهی از اینکه برای نمایش در نمایشگاه جهانی رسمی دعوت نخواهد شد، او نمایشگاه انفرادی خود را با ۵۰ اثر برگزار کرد. این نمایشگاه شامل این نقاشی به همراه آثار قبلی، مانند المپیا، ناهار در چمنزار و دوشیزه وی ... در لباس یک اسپادا بود که اغلب مورد تمسخر قرار می‌گرفتند. او در تمام این ترکیب‌های بحث‌برانگیز از مدل یکسانی به نام ویکتورین موران استفاده کرده بود.
نکته جالب: ویکتورین-لوئیز موران نه‌تنها یک مدل مشهور برای نقاشان بلکه خود یک نقاش فرانسوی بود. اگرچه اکنون بیشتر به‌عنوان مدل موردعلاقه ادوار مانه شناخته می‌شود، اما او یک هنرمند مستقل بود که آثارش به طور منظم در سالن معتبر پاریس به نمایش گذاشته می‌شد. در سال ۱۸۷۶، نقاشی‌های او برای نمایش در نمایشگاه گزینشی سالن انتخاب شد، درحالی‌که آثار مانه پذیرفته نشده بودند.
تا فردا!