زن جوان ایتالیایی کنار یک میز

امروز یکشنبه است، پس یعنی نوبت یک قطعه از کلکسیون جی. پائول از موزهٔ گِتی است. لذت ببرید!

این زن جوان با تکیه بر میزی که با پارچه پوشیده شده و در حالی که سرش را روی دستش قرار داده است، با حالتی مبهم به بیرون نگاه می‌کند. از دوران رنسانس، هنرمندان از این ژست برای به تصویر کشیدن مالیخولیا استفاده‌ کرده‌اند. این ژست، به همراه حالت چهرهٔ بسیار ناخوانای او، یک تنش انسانی و کشمکش روانی به چهرهٔ او می‌بخشد. پائول سِزان با کنار هم قرار دادن تکه های رنگی جسورانه و فردی، حضور فیزیکی قدرتمند زن و فضایی را که او اشغال می کند، ساخت.

همانطور که یک هنرمند قرن بیستم و طرفدار سزان مشاهده کرد، آثار بعدی او مانند زن جوان ایتالیایی، "حس عظیمی از حجم، تنفس، تپش، انبساط و انقباض را از طریق استفاده از رنگ‌ها به وجود می‌آورد." با این که ژست زن متقاعد کننده است، فضای پشت و اطراف او می‌تواند متناقض و حتی گیج کننده به نظر برسد. با دیوار چه قدر فاصله دارد؟ آیا میز زیر پارچه صاف است؟ او نشسته است یا ایستاده؟ این سوال‌ها هستند که تنش و حرکت را به یک ترکیب پایدار می‌بخشند. سزان از دهه ۱۸۹۰ تا پایان عمرش، تعداد بسیاری از این فیگورهای مطالعاتی را نقاشی کرد، و معمولا از کارگران یا ساکنان محلی به عنوان مدل خود استفاده می‌کرد.