خودنگاره by Suzanne Valadon - 1927 خودنگاره by Suzanne Valadon - 1927

خودنگاره

رنگ روغن روی بوم •
  • Suzanne Valadon - September 23, 1865 - April 7, 1938 Suzanne Valadon 1927

«سوزان والدون» دقیقاً در چنین روزی در سال 1865 میلادی به دنیا آمد. او نقاش و مدل هنرمندان فرانسوی بود. در سال 1894، «والدون» اولین زن نقاش شد که در انجمن ملی هنرهای زیبا پذیرفته شد. او همچنین مادر نقاش «موریس اوتریلو» بود. موضوعات طراحی‌ها و نقاشی‌های «والدون» بیشتر شامل برهنه‌های زنانه، پرتره‌های زنانه، طبیعت بی‌جان و مناظر است. او هرگز در آکادمی شرکت نکرد و هرگز خودش را با سنت‌ها محدود نکرد.

«والدون» نزدیک به 40 سال از زندگی خود را به عنوان یک هنرمند گذراند. او به عنوان یک مدل در سال 1880 در «مونمارتر» در سن 15 سالگی شروع به کار کرد و بیش از 10 سال برای بسیاری از هنرمندان مختلف از جمله «پیر-سیسیل پوویس د شاوان»، «تئوفیل استاینلن»، «پیر آگوست رنوار» و «هانری دو تولوز-لوترک» به عنوان مدلِ نقاشی ایفای نقش کرد. او با نام «ماریا» مدل‌سازی می‌کرد و تصور می‌شد با هنرمندانی که برای آن‌ها مدل‌سازی می‌کرد روابط زیادی داشته است. او به عنوان یک مدلِ اغواکننده، تحریک‌آمیز، خوش‌اخلاق، شهوت‌انگیز و خوش‌رفتار در نظر گرفته می‌شد. «تولوز لوترک» با الهام از داستان «سوزانا و بزرگان» در کتاب مقدس، او را «سوزان» نامید.

او زنی بسیار متمرکز، جاه‌طلب، سرکش، مصمم، با اعتماد به نفس و پرشور به حساب می‌آمد. در اوایل دهه 1890 او با «دگا» دوست شد که تحت تأثیر طراحی‌های خطی جسورانه و نقاشی‌های زیبای او قرار گرفت و آثارش را خرید و تلاش‌های او را تشویق کرد. او تا زمان مرگ «دگا» یکی از نزدیک‌ترین دوستان او باقی ماند. قابل‌تشخیص‌ترین تصویر «والدون» در «رقص رنوار در بوگیوال» از سال 1883 است، همان سالی که او برای رقص شهر ژست گرفت. در سال 1885، «رنوار» دوباره پرتره او را با عنوان «دختری که موهایش را می‌بافد» نقاشی کرد. یکی دیگر از پرتره‌های او در سال 1885، «سوزان والدون»، سر و شانه‌های او در نیمرخ است. «والدون» همراه با نقاشان همکارش در بارها و میخانه‌های پاریس رفت‌و‌آمد می کرد و سوژه «تولوز لوترک» در نقاشی رنگ روغنش به نام «خماری» نیز بود.

معمولاً اعتقاد بر این است که «والدون» در 9 سالگی به خودش یاد داد که چگونه نقاشی بکشد. آثار او به دلیل ترکیب‌بندی قوی و رنگ‌های زنده مورد توجه قرار می‌گیرند. با این حال او بیشتر به‌خاطر برهنگی‌های زنانه‌اش معروف بود، به‌ویژه به این دلیل که در قرن نوزدهم برای یک هنرمند زن غیرمعمول بود که برهنه‌های زنانه را موضوع اصلی نقاشی‌های خود قرار دهد.