افتتاح پل واترلو

جان کانستبل حدود ده سال را صرف کشیدن این نقاشی کرد. او چند دقیقه قبل از نمایشگاه هم در گالری حضور داشت و داشت جزییات لحظه آخری این اثر را به اتمام می‌رساند، زمانی که هنرمند مشهور دیگری، ج.م.و ترنر، با دیدن اصلاحات رقیبش، به نقاشی‌اش یک ضربه قلموی قرمز خام اضافه کرد. با این حرکت اثری شگفت انگیز و بعید به وجود آورد که تمام توجهات را به سمت بوم او جلب کرد. این اتفاق برای کانستبل مهلک بود. حتی دوستش، توماس استوتارد، گفت که افتتاح پل واترلو در مقایسه با آن "خیلی ناتمام" است.

این اولین تقابل این دو نبود. یک سال قبل، کانستبل با هیئت نمایشگاه لابی کرده بود تا یکی از نقاشی‌های ترنر را با تابلویی از خودش جایگزین کنند. هرقدر هم که ناسالم به نظر برسد، این وسواس‌های متقابل سوختی عالی برای رسیدن به تعالی هستند که افراد را به فراتر از مرزهای معمولی سوق می‌دهند. آن‌ها را وادار به انجام رفتارهای پرخطری می‌کند، مایه‌ی احساسات و فداکاری را فراهم می‌کند: سطح رقابت باید بالا بماند، هدف رسیدن به کمال است.
- آرتور دیونیسیو