تئاتر عروسکی

مانند پیکاسو، کلی نیز به دنبال ابزار بیان ساده و مدرن بود. اما برخلاف پیکاسو که تحت تأثیر جذابیت جادویی مجسمه‌سازی «ابتدایی» قرار گرفته بود، کلی منابع اصلی هنر را در نقاشی‌های کودکان خود کشف کرد. در ابتدا او با احتیاط به کاهش فرم نزدیک شد. در سال‌های بعد، او ساده لوحی عمدی را در شکل خاص بیان خود ایجاد کرد.

در آبرنگ «تئاتر عروسکی» تئاتر به صحنه خیالی کودکی تبدیل می شود. ورق اعماق را پنهان می کند که در نگاه اول غیرمنتظره است. فیگورهای ساختاری راه راه مانند رنگ روشن از پس زمینه تاریک مانند یک نگاتیو درخشان برجسته می شوند اما همچنان به گونه ای باقی می مانند که گویی روی آن نوشته شده است. به نظر می رسد که عروسک روی زمین مورد توجه قرار نگرفته است، اسب شاخدار کوچک سمت راست، سرسختانه جلو می رود. دوگانگی پیام تصویر مطابق با فرآیند فنی نقاشی است. این از دو قسمت مجزا تشکیل شده است و پل کلی شکاف را با آبرنگ مشکی لمس کرد. قسمت پایین قطعه ای از برگه «طبیعت بی جان {{با تاس.}}» است، که کلی آن را در فهرست آثار خود با شماره بعدی 1923، 22 ثبت کرده است. به این ترتیب، تئاتر عروسکی به صحنه ای تبدیل می شود. دو طبقه و یک "دنیای زیرین" گیاهی. ما شاهکار امروز را به لطف زنتروم پاول کلی در برن ارائه می دهیم که تا 12 مارس می توانید نمایشگاه "پاول کلی و سورئالیست ها" را ببینید. 

این اولین کاوش جامع از رابطه پل کلی با هنرمندان سوررئالیست در پاریس در دهه های 1920 و 1930 است. این نمایشگاه تعداد زیادی از آثار سورئالیست ها از جمله ماکس ارنست، خوان میرو، هانس آرپ، آلبرتو جاکومتی، آندره ماسون و سالوادور دالی را گردآوری می کند. ارزش دیدنو داره!