اگرچه ویلیام گلاکنز از نزدیک در کنار رابرت هنری در مدرسه هنر آمریکایی اشکان کار می کرد، اما آهنگ های تیره و تار آنها را که تلخ و کثیف زندگی طبقه متوسط مدرن را به تصویر می کشد، رد کرد. در ابتدا اینطور نبود. تصاویر او از خیابان های غم انگیز شهر نیویورک شهرت او را به عنوان یک هنرمند جدی به ارمغان آورد. اما پس از چندین سفر به پاریس و جنوب فرانسه، او توجه خود را به آنچه که امپرسیونیسم جریان اصلی تلقی میشد، معطوف کرد و سبکی پر رنگ و پویا را برای خودش ایجاد کرد.
چترهای ساحلی با افتخار سبک خود تکامل یافته گلاکنز را به نمایش می گذارند، گرما و شادی تابستانی پالت او را خطی واقعی در مرکز نقاشی نشان می دهد. چترهای نارنجی و کرمی بالای سر حمامکنندگانی شناورند که روی یک شن باریک ازدحام کردهاند، آنهایی که شجاعتر به دنبال آرامش در امواج هستند. الگوهای چترهای آفتابی در کناره های خانه برجکی پشت آنها منعکس شده است، ستون ها و تزئینات آن نشانه های ظریفی از بنفش و آبی در آسمان بالا را به تصویر می کشد.
در اطراف هر شکل هاله ای از حرکت به نظر می رسد، خطوطی که توسط ابرهای رنگی ایجاد شده است. گلاکنز از ضربات قلم موی کاهگلی در خلق فرم هایش استفاده کرد: لباس های تابستانی خانم ها، سقف گلدسته، درختان پربار در پس زمینه. آنها تهدید می کنند که بر اساس یک نقاشی امپرسیونیستی با هم تداخل دارند و با یکدیگر ترکیب می شوند.
در عوض، لب به شکل شکل او با یکدیگر مانند نزدیک شدن به جبهه های طوفان روبرو می شود. نتیجه میدانی از فیگورها و اشیاء مستقل است که در عجله طرح مانند ضربات قلم موی گلاکنز و در عین حال در عمل و رنگ خاص، متحد شده اند.
آنتونی دفئوما
برای زنده نگه داشتن هنر روزانه به کمک شما نیاز داریم. لطفا برای کمک کردن از طریق این لینک وارد شوید.