آنها مرا استخوان قرمز می‌نامند ولی من ترجیح می‌دهم کیک توت فرنگی باشم.

آیا درباره #5زن‌هنرمند چیزی شنیده‌اید؟

این یک کمپین رسانه‌های اجتماعی است که توسط موزه ملی هنر زنان، به افتخار ماه تاریخ زنان آغاز شده است. به همین مناسبت، به لطف موزه،‌ این نقاشی را که توسط هنرمند معاصر- امی شرالد خلق شده است ارائه دهیم. 

مانند بسیاری از نظریه‌ پردازان، امی شرالد، نقاش، هویت نژادی را به عنوان نمایشی در پاسخ به نیروهای خارجی و نه یک ویژگی ذاتی مشاهده می‌کند. به عنوان یکی از معدود کودکان سیاهپوست در مدرسه خصوصی‌اش در ایالت جورجیا، به یاد می‌آورد که چگونه نسبت به طرز صحبت کردن یا لباس پوشیدنش آگاه بوده و معتقد بود که این رفتارها کلید پذیرفته و جذب شدن در اجتماع است. "آنها به من می‌گویند استخوان قرمز ولی من ترجیح می‌دهم کیک توت فرنگی باشم" اشاره‌ی مستقیمی دارد به برچسب‌های نژادی، چرا که اصطلاح عامیانه استخوان قرمز (redbone) به زنان سیاهپوست با رنگ پوست روشن تر اشاره دارد.

شرالد قالب پرتره‌های تاریخی را تغییر می‌دهد تا روایات برجسته‌ی تاریخ آفریقایی آمریکایی را دگرگون کند. او می‌نویسد: "من پرتره‌هایی سرزنده اما هشیار از آمریکایی‌های سیاه‌پوست را در تاریخی تخیلی خلق می‌کنم که در آن به روش خودم مختص سیاه‌پوستان کار می‌کنم، طبق سنت اروپایی پرتره‌های نقاشی شده." درحالی که هدف پرتره‌های تاریخی آشکار کردن جایگاه اجتماعی یا نوعی جوهر شخصیت مدل نقاشی است، فیگورهای تحسین برانگیز شرالد بدون حالت هستند و لباس‌هایی غیرمعمول از همان مجموعه‌ای که خودش جمعآوری کرده پوشیده‌اند. 

نمونه هنر شرالد، زنان جوان حاضر در "آن‌ها به من می‌گویند استخوان قرمز اما من کیک توت فرنگی را ترجیح می‌دهم" روی پس‌زمینه‌ای که بشدت رنگی است شناور هستند، و این ویژگی رویاگونه‌ی اثر را تقویت می‌کند. هنرمند با محدود کردن استفاده از سایه روشن‌های فیگورها به چنین نتیجه‌ای می‌رسد. در این اثر هم مانند بقیه آثار، شرالد برداشت‌های بیننده از سوژه‌هایش به عنوان سیاه‌پوست را با رنگ‌آمیزی پوست آنها با طیف خاکستری مختل می‌کند، به گونه‌ای استعاری "رنگ" را از آنها حذف می‌کند.