سقوط تیتان ها (جنگ تیتان ها)

'وای' چیزی بود که فریاد زدم، وقتی این نقاشی را دیدم. ماتحت آن تیتان سمت راستی حرمت چشمانم را شکست. به «تَکَلُّف‌گرایی» یا «منریسم» خوش­‌آمدید.

اووید، شاعر رومی، در کتاب «دگردیسی‌­ها» حکایت خدایان حکمرانی از جمله تیتان‌­ها، سیکلوپ‌­ها و غول­‌ها رو نقل می‌کند که در نبردی کهکشانی با خدایان المپ، به رهبری زئوس، به چالش کشیده می‌شوند.

سرانجام این نبرد خون­‌آلود موسوم به «جنگ تیتان­‌ها» یا «تیتانوماکیا»، شکست تیتان‌­ها و تبعید آنان به دنیای مردگان، یعنی تارتاروس، به فرمان زئوس بود. جایی که از آنجا بی­‌وقفه مسبب زمین­‌لرزه و انفجار آتش­‌فشان­‌ها  می­‌شدند.

کورنلیس فان هارلم تمامی آرمان­‌های هنری خویش را در بدن‌­های برهنه عضلانی و ژست­‌های پر پیچ‌وتاب به ارمغان می‌­آورد. هنر برهنه تا اواخر قرن هفدهم محبوبیتی بین مردم نداشت، تا زمانی که «کارل فن ماندر» (۱۶۰۶-۱۵۴۸) آکادمی «هارلم» را تأسیس کرد. او، نه تنها پای هنر برهنه را به مطالعات آکادمیک باز کرد، بلکه از آن به عنوان شیوه‌ای برای بیان نظریه‌های هنری استفاده می‌کرد.

این نقاشی نمونه­‌ای از سبک منریسم هارلم است. منریسم یا تَکَلُّف‌گرایی سبکی است که در فاصله‌ی بین سبک‌های رنسانس و باروک ظهور کرد و زیبایی تصنعی و لذت نفسانی را تحسین می‌کرد. این سبک، در اماکنی مانند دربار رودلف دوم (۱۵۵۲-۱۶۱۲) در پراگ ترویج یافت و آوازه آن تا شمالگان پیچید و در دل اشخاص سلطنتی بزرگی مانند پادشاه دانمارک، کریستین چهارم (۱۵۵۷-۱۶۴۸)، نشست. سقوط تیتان‌­ها از جمله نقاشی‌­های هلندی بود که توسط او در سال ۱۶۲۱ خریداری شد.