پرتره ی یک ویولونیست

قبل از شروع داستان امروز می خواهم اشاره کنم که این ماه برای هنرمندان زن بسیار خاص خواهد بود. ما همیشه سعی میکنیم تا جایی که می توانیم آن ها را به نمایش بگذاریم و امروز به لطف موزه ی ملی استکهلم این فرصت را داریم :) برای کارهای بیشتر آماده باشید! 

آن والایر (1744-1818) در 26 سالگی برای عضویت در آکادمی هنر فرانسه انتخاب شد. این اتفاق، رویداد بسیار حائز اهمیتی بود با توجه به جوانی هنرمند و این واقعیت که او یک زن در مؤسسه ای تحت سلطه ی مردان و در آن زمان یک زن مجرد بود. هیچ نشانه ای وجود ندارد که والایر تحت حمایت سلطنتی قرار داشته ولی او در رده های آکادمیک کمبودی از لحاظ مربی نداشت. کلود ژوزف ورنه نقاش منظره پرداز، از استادان او بوده است. او بعنوان نقاش طبیعت بی جان به عضویت آکادمی هنر فرانسه درآمد.

 والایر که در سال 1781 با ژان پیر-سیلوستر کوستر، وکیلی موفق ازدواج کرد، عمدتا در نقاشی از گل ها تخصص داشت. به لطف استفاده تاثیرگذار او از رنگ ها و تصویرسازی های ماهرانه اش، نقاشی های طبیعت بی جان او بسیار مورد تقاضا بود اما از لحاظ موضوعی، در مرتبه بندی های آن زمان در رتبه ی نسبتا پایینی قرار داشت. از این رو والایر-کوستر سعی کرد تا دامنه ی موضوعی خود را با ترکیب کردن عمدی اشیایی که معمولا با نقاشی های تاریخی در ارتباط بودند گسترش دهد. به امید جذب مشتری های سلطنتی او همچنین پرتره هایی را نقاشی کرد که منجر به گرفتن سفارشاتی از عمه های پادشاه و خود ملکه ماری آنتوانت شد.

علیرغم میل و آرزویش برای گسترش دادن موضوعاتش، والایر-کوستر پرتره های بسیاری کمی کشید که با بسیاری از آنها ارتباط شخصی و مستقیم داشت.

 با در نظر گرفتن این واقعیت و شباهت خاصی در تصویر، محققان به این نتیجه رسیده اند که پرتره ی یک ویولونیست یک نقاشی واقع نما از یکی از سه خواهرِ هنرمند،مادلین، الیزابت، یا سیمون است. مشخص نیست که آیا هیچ یک از این سه خواهر واقعا نوازنده ی ویولن بوده اند یا نه، اما واضح است که والایر-کوستر استعداد چشمگیری در به تصویر کشیدن سازهای موسیقی داشته است. حسی از آرامش و تأمل در ترکیب بندی مستقل این تصویر نفوذ کرده است. حتی سیم های شکسته ی ویولن به برتری بصری تصویر کمک می کنند، در عین حال سوالاتی هم درباره ی اهمیت آنها ایجاد می کنند. پرتره ی یک  ویولونیست بی شک در زمره ی برجسته ترین آثار این هنرمند قرار می گیرد.