Abigail de Andrade
ما در برزیلِ قرن نوزدهم حضور داریم و اتفاقی بی‌سابقه درحال رخ دادن است: برای نخستین‌بار آکادمی هنرهای زیبا سلطنتی به یک هنرمند جوانِ زن، "ابیگل دی آندراده"(۱۸۹۱-۱۸۶۴)، جایزه‌ای اهدا می‌کند، که متاسفانه در کتاب‌های تاریخ هنر نامی از او برده نشده. با این حال، شایان ذکر است که او با وجود مرگ زودهنگام و دشواری‌های یک زن هنرمند بودن، به دلیل دوره تاریخی و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کرد، آثار هنری مهمی را آفرید.
یکی از آثار برنده، اثرِ "گوشه‌ای از استودیوی من" بود که در سال ۱۸۸۴ خلق شد و یکی از زیباترین و قدرتمندترین آثار ابیگیل نیز به شمار می‌آید. این نقاشی نه تنها محل کار او را نمایش می‌دهد، بلکه اذعانی ماهرانه از جهانی‌ست که تحت‌سلطه‌ی مردان بود.
این اثر یک قطعه زیبا است: نقاش درحالی که، در مرکز تصویر، برروی یک بوم کار می‌کند، با عمه‌اش نیز همکلام شده. اشیا اطرافش (مجسمه‌ها، مطالعات و پرتره‌ها) نمایشی از تمرین مداوم هنرمند در حوزه‌ی تکنیک خاص خود هنرمند هستند.
ابیگل چهره‌ی خود را نشان نمی‌دهد، و بر اجرای اثر خود تاکید دارد. او قصد دارد خود را یک هنرمند، به عنوان یک شغل یا پیشه نشان دهد، فعالیتی که در آن زمان زنان به عنوان یک سرگرمی به آن می‌نگریستند.
وی در سن ۲۷ سالگی، پس از عزیمت به فرانسه به همراه مرد مورد علاقه‌اش، که او هم هنرمند و همچنین معلم بود، در اوان جوانی درگذشت. کار ابیگیل تاثیر بسیار قدرتمندی به عنوان نماینده‌ای از جامعه‌ی زنان داشت که قطعا نباید فراموش شود.
- روت فریرا
اگر دوست دارید درباره‌ی این هنرمند برزیلی اطلاعات بیشتری کسب کنید، مقاله "خودنگاره‌های زیبای ابیگیل دو آندراد"، نوشته روت را مطالعه کنید.