موشه رینکی (متولد 1881 در شدلتسه:، وفات در 1943 در تربلینکا) در خانواده ای نسبتا ثروتمند ارتدوکس به دنیا آمد. او نقاشی را به صورت خصوصی توسط ایگناسی گاجسکی در شدلتسه آموخت، بعد در مدرسه هنرهای زیبا در ورشو تحصیل کرد(1906-1907). نقاشی ها و آبرنگ های رینکی جلوه ی چندوجهی از مناطق فقیر یهودی در ورشو را نشان می دهند. او بیشتر صحنه های رنج را به تصویر کشیده است.
رینکی نقاشی را در سنین پایین شروع کرد. طبق داستان های خانوادگی، او عاد داشت از گچ استفاده کند، یا گاهی اگر رنگ داشت نقاشی کند، تا اشکالی را روی زمین و دیوار خانه اش بکشد. طبق خاطره ای که توسط پسرش جورج نوشته شده، "او یک بار هم به خاطر این حکم و فتوا که نباید تصویری خلق کنی شکست نخورد". او یکبار مشوق خود به نقاشی را برای پسرش توضیح داد. او به پسرش گفت: "خدا به من استعداد داده است و من حقیقتا به دنبالنکردن این گرایش طبیعی اعتقاد ندارم. بهوضوح که من باید این کار را انجام دهم. اگر خدا نمی خواست که من نقاشی کنم، این میل و علاقه شدید به ماندگار کردن آن چیز که می بینم به روی کاغذ و بوم را نداشتم. بهوضوح که من نویسنده اشکال هستم، نه نویسنده لغات، من پیامم را در تصاویر باقی می گذارم. من احساس نمی کنم که به گفته کتاب مقدس راجع به تصاویر ستم می کنم."
او به ندرت تصاویر نمادین، مناظر و پرتره می کشید. خودنگاره هایی مانند این که در کلکسیون موسسه تاریخی یهود است که در تاریخ 1931 نقاشی شده است، به شدت در آثار او غیر معمول است.
اثر امروز را با قدردانی از موسسه تاریخی یهود در ورشو تقدیم شما می کنیم. اگر علاقه مند هستید که در باره رینکیبیشتر بدانید، آثار او در پرتال دلت به نمایش گذاشته می شود.
و یه چیز دیگه: نبیره این نقاش، الیزابت رینکی، به دنبال آثار مفقد شده جدش در دوران جنگ جهانی دوم می گردد. می وایید اظلاعات بیشتر را اینجا پیدا کنید: